Farkında değilsin

Diyeceklerini iç içe dudaklarına

yüreğine gizliyorsun sessiz sessiz

Geceye imzasını atıyor bulutlar

Gözyaşlarını ruhuma akıtıyorsun

Farkında değilsin

Resimlerin üzerinden rüzgârlar

Solmuş yaprakları vurmakta

Ruhunun kiri boşaltmakta zehrini

Verirsen yine aldanmakta

Farkında değilsin

İç çekişlerin yürekte bıraktığı acıdan

Ruhuna çöreklenen yitişler

Ne vakit bulur çıkarır içini

Cehennemini…

Farkında değilsin

Derin infialler çivilenemiyor yüreğime

İçimde derinlerde

Sevdan can çekişiyor

Seni tanımaya tenezzül etmez oluyorum

Duyuyor musun?

Farkında değilsin

Benim varlığım acı mutluluk

Kan revan olmuş kalp kapakçıklarında

Olası kalp krizi

Ellerine emanet ettiğim yüreğim

Baksana eriyip gitmekte

Farkında değilsin

Asıl ihaneti unutmakla yaptığından

Elveda diyemeyen dudakların

Son noktayı koyacak sözcükler çıkmıyor

Sana aşkın gözyaşı çiçeklerini gönderiyorum

Koklayıp kavuşmak istediğin hayallere kavuş diye

Farkında değilsin

Gidecekmişsin gibi uğurluyor sözcüklerin

Sen köhnemiş nefes çekişleriyle yaklaştıkça

Kendime mülteci aşk biriktiriyorum

Adın geçmişte izi kalan

Derin…

Âdem Efiloğlu