Bir yangın vardı görsen, manasında neminde,

Demek ki gözlerime, bakmayı bilmiyorsun.

Vuslatı yakıyordum, hasretinin deminde,

Usul usul özlemle, akmayı bilmiyorsun.

Mecnun değildim amma, hiç etmiştim ben onu,

Ben  ukala değilim ,bizleri bağlar  konu,

Sabırtaşları çatlar, sanma ki yoktur sonu,

Tespih edip sevdayı, çekmeyi bilmiyorsun.

Eğer ki baksa idin, saf tutardık aşka biz,

Tek yürekte tutuşur, yetmezdi nefesimiz,

Tarihin yaprağında, anılarda kalır iz,

Anladım sayfalara, ekmeyi bilmiyorsun.

Arada kızmak gerek, edalara nazlara,

Türküler döşeseydin, ağıt olup sözlere,

En ulvi sözcükleri, name name sazlara,

Notalarla dans edip, dökmeyi bilmiyorsun.

Bak değişti dünyamız, yatan kör kalkan şaşı,

Aç geziyor mahalle, yetişmiyor maaşı,

Neyleyim söyleyiver, çile sardığım yaşı,

Umuduma bir çıra, yakmayı bilmiyorsun.

Hercai bir düş için, heba etme hayatı,

Sevgi ek sen dünyaya, Âdemin nasihati,

Eksik etme dilinden, zikri ve salavatı,

Allah’ın huzurunda, çökmeyi bilmiyorsun.

Hak katına aşk ile  çıkmayı bilmiyorsun…

Adem Efiloğlu