Bestekâr olmak idi bu gün bütün dileðim
Beþ çizginin baþýna kondurdum bir anahtar
Notalarla süslensin istemiþtim gömleðim
Esleri hazýrladým ellerimde bir miktar
“Do” dedim doðum geldi yok olasý gözüme
Sanki doðdum ne oldu közü saldý özüme.
Ýnci gibi dizerek elimle yaðlý ipe
Toparladým hepsini fýrlatýp attým çöpe.

Düþündüm albümdeki sararmýþ resimleri
Yine hicrana saldý kahrolasý geçmiþim
Yeni baþtan anarak kaybolan isimleri
Düþündüm de ah ettim nasýl hayat seçmiþim.
“Re” de gitmeli dedim diðerinin yanýna
Boðazýný sýkarak okumadan canýna
Doldurdum bir torbaya atýverdim denize
Anladým anýlardan fayda gelmiyor bize.

Mi dedim misafiriz bu yalancý dünyaya
Bir gün gelip alacak canýmýzý Azrail
Ölümü hatýrlattý fýrlattým saya saya
Öfkelendim aniden “kaybol” dedim “ey gafil!”
Fa dedim hemen geldi düþlerdeki fazilet
Çöküverdi üstüme dað yüküyle adalet.
O da iþe yaramaz lanet olsun adýna
Yapýþtýrýp uçurdum kuþlarýn kanadýna.

Ne kalmýþtý geride üç nota sol, la ve si
Bununla beste yapmak mümkün müdür acaba?
Çýðlýðýma ekledim müzikte en tiz sesi
Ustasý da deðildim yetmek bilmezdi çaba
Buruþturup hepsini koydum kâðýt gemiye
Býraktým okyanusa onlar da gitsin diye
Þiir yazmak kolaymýþ yapamadým besteyi
Sanýrdým becerirdim isteyince her þeyi.

Afet Kýrat