Hüznümün Kara Rengi
Ah yiğidim, ah hüznümün kara rengi
Görmem mi sanırsın
Kısık gözlerine neler sakladığını
Kursağımda hercai sevdan
Belki de yüreğim asrın gerisinde atıyor kimbilir,
Ondandır ölümden zor geliyor ayrılıkacısı
Ne çok birikmiş hüzün göz bebeğime,
Dün aynada görmüşüm..
Bir aşkın dehlizine batar olmuşum
Kaç kez irkilmişim haykıran yürek sesime,
Mektuplar bağlamışım göç vakti kuşların ayağına
Gönül kavgasından bitap düşmüşüm yaşamın tam ortasında
Ne yazık ki dolanıp durmuşum bir cesedin başında
Kıyamamışım üstüne toprak atmaya
Hala saf yüreğimle sevgiye önem vermişim
işte ben öyle sevmişim
Ah yiğidim.. Ah hüznümün kara rengi.
Kaç kez kırmış fay hattımı artçıların,
Ve ben kaç kez kriz masaları kurmuşum
Suçlanan ben, üzülen ben, tükenen ben olmuşum ben..
Sen isyanla selam verirken tebessümle gelmişim
Sonunda anladım..
anladım ki... ağlanacak halime gülmüşüm
Sen gene yeniden...
yeniden limandan demir alıp,
yelkenler fora derken,
Maalesef ben...
Sözün bittiği yere gelmişim...
Aliye UYANIK/ GEBZE
(
Hüznümün Kara Rengi başlıklı yazı
BOZOK KIZI tarafından
16.02.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
