Kalabalıklarda Yalnızım
ışıksız odalarda tek başıma karanlıklardayım
başım ellerimin arasında seni soluyor seninle yaşıyorum
inzivaya çekildim yapa yalnızım yokluğuna alışıyorum
unutmak kolay değil seni boşuna çabalıyorum
öyle bir girdin ki yüreğime feleğim şaştı sanki
ben ben olmaktan çıktım değişti tüm yaşantım
aynı beden de yaşayan ruh ikizim gibiydin
seni seviyorum derken ben de seni deseydin
sensizliğe mahkum ettin ölüm bile vızgelir
al ipi sen geçir boynuma
celladım ol benim acıyarak bakma bana
alışkınım her gün ölmeye bu ilk değilki
senden gelsin ölüm gülüp geçerim...
Refik
08.02.2013
İstanbul
(
Kalabalıklarda Yalnızım başlıklı yazı
keskin2011 tarafından
8.02.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
