Annemden Olma Şiir...
Özledim anne !
Kuş kanadına sarılmış akşamların
Manasız sözlerle harman edildiği geceleri ;
ve her gecenin sabahında
Yeni bir yalana uyandığım çocukluğun
Üzerime d/üşüşmesini özledim...
Unutmayı özledim anne !
Dün öldüğüm sevgilinin
Bugün manasızca dirilmesini ;
ve dahi
Senin bu hikayede
Nerede duracağını bilmeden,
Duraksamadan geçip gidişini özledim...
Kalemini özledim anne !
Geceleri beni uyuturken
Anlattığın masallarda geçen
gerçek sandığım d/evleri ,
Bin bir yalanla beslediğin ninnileri
ve beni yarı uyanıkken bırakıp
uyuduğumu sandığın günleri özledim...
Yalanlarını özledim anne !Yaşan(ma)mış hikayelerin,
Sahte kahramanlarını
Benim kadar çok sevmeni,
Ve
Bin bir yüzsüzlükle söylediğim yalanlara
şiir diye gülüp geçmeni özledim...
.
.
.
/...Şiir yazmayı özledim anne!
Bana bir yalan daha öğret hadi.../
İkibinonüç'ün Şubat'ı
İstanbul...
(
Annemden Olma Şiir... başlıklı yazı
Erkut Durmuş tarafından
2/4/2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
