İsranbul/MODA..Marmara’yı seyretmeğe
sık-sık giderdim..
FAL şiirme ilham olmuştur.
ROMAN kadın zorla falıma bakmıştı..
Ömürboyu, O’na minnettar kalmak..
—————————————-
Otuz yıldır,bir Roman’a minnettarlık taşıyorum,
O’nun nasihatleriyle bugün’leri yaşıyorum..
Bir çingene kadın,benim AŞK’ımı yönlendirecek ?!.
Basit bikaç kelimeyle bana nasihat edecek ?!.
.
Yıl dokuzyüzyetmişyedi…Gezip-durdum,orda-burda;
Bu gezintiler sonunda, SET cafe’de-Mühürdar’da..
Yorgunluk kahvesi içtim,Marmara’ yı seyrederek;
Önümüzden geçip-giden gemileri izleyerek..
Hemen üç adım ötede,cadde üstünde yaşayan
Gençlik Aşk’ımın hasreti.. Beni buraya taşıyan…
Şimdi yirmi yıllık yuvam çatırdıyor temelinden !..
Kahrolası gönlüm ise,vazgeçmiyor emelinden !..
Karı-koca,acımasız çok zor günler yaşıyoruz !..
Kâlbimizde AŞK yerine husumetler taşıyoruz !…
Çaresiz bir arayışın pençesine yuvarlandım !.
Herşey gözümden silindi..Mahvolacağımı sandım !…
Bunaltıcı duygularla,yürüyüşe çıkıyordum;
Kâh Yuvamı kurtarıyor ve ba’zan da yıkıyordum !..
Bir kadın seslenişiyle hayallerimden uyandım..
Şöyle birazcık doğrulup,isteksiz,arkama baktım..
Ağzında bir koca sakız çiğneyerek şakır-şukur,
Yırtık,naylon terliğini sürükleyip takır-tukur..
Kırk yaşlarında bir ROMAN,kolunda bir hasır sepet,
İçinde de Menekşe,Gül,Karanfiller demet-demet..
Gelip,yanıma yanaştı, “..peek efkârlısın,civanım..
At hele bi on liracık,hadi falına bakayım..”
Deyip,karşıma çömeldi..Ellerimden tuttu hemen,
Nolduğumu anlamadım,nedir,noluyor ? demeden..
” At hele bi onluk,kooçum !..Neden üüüüülee bakıp -kaldın ?.
Ha bu dünya yıkıldı da,sen de altında mı kaldın ?!..”
Fal-mal istemem desem de..Roman,kapmıştı elimi;
Kadının zoruna bir bak !..Acaba kadın deli mi ?.
“..At,civaaanım,at bi onluk..ne süüüleyeceğim bi baakk;
Üüüüüle de fazla düşünmee!.Bi tane de cigara yak !..”
Ben hiç sigara içmem ki..dediysem de aldırmadı,
Ellerimin üstündeki ellerini kaldırmadı..
“..Koçum,sakın çekmeyesin,avucumdan ellerini !.
Çek içine şu güzelim Marmara’nın yellerini !..”
Falcı,sımsıkı tuttuğu elimi bırakmıyordu;
Ne söylesem ne desem de sözlerimi takmıyordu…
Heryanımı,adeta bir uyuşukluk,uyku sardı…
Öylece kalakalmıştım,avucumda yangın vardı !..
Ağırlaşmıştı gözlerim,bitürlü açamıyordum…
Sanki bağlanmış gibiydim..Oradan kaçamıyordum..
“..Sık geliyorsun buruya..Evvelce de güüürdüm seni..
Üüle dalgııın,kederlisin..Pek meraklandırdın beni..”
Roman’ın avuçlarında hâlâ yanıyordu elim..
Konuşamıyordum bile..Sanki kilitliydi dilim..
“..Parmağında yüüsük te yook..Ben bilirim ,evlisin seeeeeen..
Şimdi birini ararsın..adını süle istersen..
Neçe uzaklarda değil,senin aradığın kadın;
Hele de bi de bakayım,saaayi,nedir senin adın ?..
Koçum,seni pek sevdim beee..Vallayi kaynadı kanım,
Çuuluk-çucuğun da vardır..Üüüüüle değil mi civanım ?..
Hele bi onluk daha at !..sen inanmıyorsun bana,
İnansaydın süüleridiim,sen beni atma yabana..
Kara kaşlım,kara güüzlüm,adını bağışla bana;
Eeeemi de üzülmeyesin,fayda yok bu kızdan sana..”
Avucumdaki onluğu bir hamlede çekiştirdi,
Sütyensiz memelerinin arasına yerleştirdi..
” Sakın ola çekmeyesin elini avuçlarımdan !..”
Sana ne evliliğimden,sana ne çocuklarımdan !..
Bırak artık ellerimi,tak sepetini koluna !.
Yeter artık,çok sıkıldım;ben yoluma,sen yoluna !..
“.Aradığın kız da zaten,Uuu senin çocukluk Aşk’ın..
Uuu’ndan sana bi fayda yok,kalk ta git evine şaşkın !..
Biieeeynden uulsun,al şu Gülü,gütür sevgili eş’ine;
Bakmayasın,ilâalemin sakın üçüne-beşine..
Eeer ne arıyorsan,bil ki,eeepisi de Eş’inde var,
Aradan bi ümür geçmiş..Çocukluk AŞK’ında ne var ?!..
Çocuklarını,karını,eeemi de gendini yakma;
Süzüme kulak ver koç’um !,evini,yuvanı yıkma !..
Süzümü huur güürme sakın,çıralar gibi yanarsın !..
Bi RUUMAN büüle demişdi diyerek belki anarsın !..”
—-Mehmet Cemalettin Bayhan-MODA/İST.1977
ve ERDEK-2002