Kesif bir duman gördüm öteler ötesinden,
Meğer bir dostun kalbi;
yanmış, tarumar olmuş...
Kâinat titriyordu feryadından, sesinden,
Her gelenden geçenden teselli umar olmuş...
Kader engeller koymuş, sürmüş sarpa, yokuşa,
Çökmüş bir vefasızın ardından koşa koşa,
Dedim; bahar geliyor, dedi ki; anlat kışa,
Bir falcı arıyordu,
hayatı kumar olmuş...
Bir mum gibiydi sanki, eriyip bitiyordu,
Kim bir dokunuyorsa bin ah işitiyordu,
Bir serabın ardından meçhule gidiyordu,
Gerçeği görmüyordu, gözünü
yumar olmuş...
Varlığından sıyrılmış, yokluğa birleşikti,
Bulunduğu basamak belli ki son eşikti,
Çektiği acılardan gönlü delik deşikti,
Elinde iğne iplik, kalbini yamar olmuş...
( Son Eşik başlıklı yazı Mecit Aktürk tarafından 25.01.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
