Zaman nasýlda çabuk geçiyor. Daha dün gibi hatýrlýyorum doðduðu günü. Þimdi 19 yaþýna gelmiþ ve baþka bir þehirde üniversite de okuyacak. Çok karmaþýk bir duygu sevinç, hüzün, korku hepisi iç içe girmiþ durumda. Ýlk defa evden ayrý kalacak, biz ilk defa böyle uzun süre ayrý kalacaðýz. Annesi ile ben Sýnavý kazandýðýný öðrendiðimiz günden bu yana sevinsek mi üzülsek mi bilemedik. Ne zor þeymiþ bu ayrýlýk. Bizlerde öðrencilik yaptýk, gurbette kaldýk fakat bu baþka bir þey sanki. Daha gitmeden sancýsý tuttu, uykularýmýz kaçtý. Gelip geçerken odasýna giriyorum yataðýna bakýyorum 1 ay sonra burasý boþ olacak diyorum yüreðim yanýyor. Fakat böyle de olmak zorunda alýþmaktan baþka yapacak bir þey yok… Ýyiki yanýmýzda daha iki tane minik kuþumuz var. Rabbim tek evladý olup ta ayrý olanlara sabýrlar versin… Yavrumda daha ne olup bittiðinin farkýnda deðil, kazanma sevinci içerisinde. Biz daha gitmeden anladýk, O gittiði zaman olayýn farkýna varacak, inþallah fazla etkilenmez tek dileðimiz bu.Aðlayacaðýz yokluðuna, alýþacaðýz ayrýlýðýna, yaþadýðýný bilmek ve bir gün inþallah sað salim döneceðini bilmekle avunacaðýz….Rabbim cümlemizin çocuklarýna emeklerinin karþýlýðýný versin, ve cümlesini iyilerle karþýlaþtýrsýn inþallah…Gecenin bu vaktinde bunlarý paylaþmak istedim siz yazý dostlarý ile…saygý ve sevgilerimle..

27,08,2009 saat:01:35
Hicabi ÇALIÞKAN