On sekiz yıl önceydi acıyı, hüznü tattık
Büyük acı çekerek gittiğin günden beri
Yıllardır çırpınarak, ne umutlar tükettik
Yola hüzün ekerek gittiğin günden beri
Kimseler unutamaz o asil duruşunu
Unutmadım, unutmam hep hesap soruşunu
Herkes takdir etmekte aydınlık görüşünü
Bir kor ateş yakarak gittiğin günden beri
Yaşadığın onca yıl hatır gönül yıkmadın
Güzeldi hep yüreğin doğruluktan bıkmadın
Aydınlıktı hep yüzün içimizden çıkmadın
Hayalleri yıkarak gittiğin günden beri
Koskocaman bir ömre kim bilir neler sığmış?
Yüzü biraz kırışmış saçlarına kar yaşmış
Senin ölüm gününde binlerce Hasan doğmuş!
Bir gül gibi kokarak gittiğin günden beri
Evlat seni unutmaz, hatırımda hep yüzün
Demek vade tükeniş, ondan kapanmış gözün!
Artık hiç anlamı yok ne bakışın, ne sözün
Boynumuzu bükerek gittiğin günden beri
