Sabaha ermiþ gecenin yorgun zihninde
Gül yapraðýna düþen çið tanesi sanýrsýn billur katreyi
Lâkin gözden süzülen bir damlacýk hüzün
Berrak ve narin gül goncasýnýn gözyaþýydý
Dünyaya göz açan maviliklerden topraða düþen

Ne zaman gecenin kasvetli yokuþu aklýma gelse
Týrmanýr zihnimde bin bir zorlukla aydýnlýða yol alan hayaller
Bir hüzün yerleþir baðrýmýn ta orta yerine
Yine çalýnýr o garip beste kulaklarýmdan yüreðime inen
Ve kalan tek hatýra, gözlerime bakan bir çift göz ve bomboþ hayaller

Saat geceyi aþmýþ yarýna, yokuþ inen hýzýyla
Kayýp giden hayaller olur saatin sýfýrý geride býraktýðý zamanda
Uzaktan bir ses bekleyen kulak olur yürek pür dikkat
Ne bir ses, ne bir seda, yine bomboþ hayallerin lâl olmuþ dili gibi sabahlar

Deli dolu esen rüzgâr ürpertir deli dolu ruhu inceden inceye
Ýçinde, özlemlerin hapsolduðu dað gibi bir yürek atar gelmeyenin yolunda
Dilde ‘'Seni her nefeste özledim bugün'' türküsü, acý veren tadýnda
Hüznün rehavetinde uyuþan beden suni nefes almakta umutlarla
Kurþun yarasý yokluðu var ellerde, baþka gecelere kalan kâbuslarda
Ve dili lâl olmuþ gülün gözyaþlarý süzülür mahkûm kalbin kýrýklarýnda...