Çocuðun günden güne davranýþlarý deðiþiyor, ailesine ve derslerine ilgisizliði artýyordu. Sýnav notlarý da düþüyordu. Her an patlamaya hazýrmýþ gibi agresif bir tavýr sergiliyordu. Annesi birkaç kere konuþmayý denedi fakat ne mümkün duvarlar dinliyor o dinlemiyor, ters ters cevaplar veriyordu. Bu dönemleri yaþamýþ tecrübeli bir anne olarak acaba bir gönül meselesi mi var diye düþünüyor ve arkadaþça yaklaþýyor neler olup bittiðini öðrenmeye çalýþýyor fakat nafile, hiçbir sonuç alamýyordu. Zavallý kadýn o kadar çok üzülüyor ki bu benim yetiþtirdiðim evladým olamaz, ben ona böyle davranmasýný saðlayacak hiçbir yanlýþ davranýþ öðretmedim, onun canýný ne fiziki nede manevi olarak hiç acýtmadým ki diye düþünerek gizli gizli aðlýyordu. Evladýnýn bu tutumuna hiçbir anlam veremiyordu. Eþide çocuklarýndaki bu durumu fark etmiþ ve kendisine birkaç kere de sormuþtu, "haným neler oluyor? Ters giden bir þeyler var galiba? Evde esen mutluluk rüzgârý sanki yapay rüzgâr gibi geliyor" bana demiþti, demiþti de kadýncaðýz yuvasýna, yavrusuna ve kendisine yakýþtýramadýðý bu durumun izahýný da bilemediðinden "yok öyle bir þey nereden çýkarýyorsun, her þey yolunda" deyip geçiþtirmiþti… Fakat babanýn hisleri de hafife alýnacak türden deðildi bir þeyler olduðunu seziyordu… Bir akþam eþine neler olduðunu anlatmasýný rica etti… Kadýncaðýz da onun evde olmadýðý zamanlarda yaþananlarý ve evladýnýn tutumunu özetle anlattý ve eþine biz nerede yanlýþ yaptýk acaba diye sordu. Birlikte sabaha kadar kendilerini ve davranýþlarýný sorguladýlar… Her anne ve baba gibi evlatlarýnýn en iyi þekilde yetiþmesi için gerekli olan maddi ve manevi tüm imkânlarýný sunmuþlar ve yaþadýklarý tecrübeleri ve hayat hakkýnda bildikleri ne varsa evlatlarý ile paylaþmýþlardý. Her isteðini güçleri yettiðince yerine getirmiþlerdi… Eðitimi içinde þartlarýný zorlamýþlar en iyisini almasýný saðlamýþlardý… Evlendiklerinden bu yana ev içerisinde de evlatlarýný olumsuz etkileyecek hiçbir davranýþta da bulunmamýþlardý… Konuþtular düþündüler ama olumsuz hiçbir þey bulamadýlar… Sonunda Baba; "en iyisimi biz bunu evladýmýza soralým en doðru cevabý ondan alacaðýz" dedi.

Bir akþam evlatlarýný karþýlarýna aldýlar, Anne baba þefkati ve bir dost yakýnlýðý ile bu davranýþlarýnýn sebebini çok merak ettiklerini söylediler ve kendisinden neden böyle davrandýðýnýn sebeplerini anlatmasýný istediler.
Çocuk;" Beni çok sýkýyorsunuz "dedi, "her þeyime müdahale ediyorsunuz, arkadaþlarýma kadar her konuda baský altýnda hissediyorum kendimi, sanki sizin esiriniz tutsaðýnýz gibi her istediðinizi yapmak zorunda olan bir asker ya da robot gibi hissediyorum bu da beni çok rahatsýz ediyor. Paylaþmak istediðim konular var fakat sizleri birer komutan gibi gördüðüm için tepki vereceðinizden korktuðum için bunlarý da paylaþamýyorum, Bütün gerginliðim ve kýzgýnlýðým size karþý tavýrlarýmýn nedeni budur" dedi. Anne ve baba duyduklarýna inanamadýlar þaþkýn þaþkýn birbirilerine baktýlar, çünkü onlarýn davranýþlarý bir anne ve babaya göre gayet normal olan davranýþlardý hatta bazý ailelere görede çok demokratik davrandýklarýný da gayet iyi biliyorlardý. Kýsa bir sessizlik oldu, þoku atlatan,
Baba; "Bak evladým dünyanýn en kýymetli madeni nedir?" Dedi.
Çocuk; "Elmas" dedi.
Baba; "Þimdi senin þöyle yumruk büyüklüðünde bir elmasýn olsa, bu elmasý ulu orta bir yeremi býrakýrsýn? Yoksa cebinde veya kiralýk bir kasa damý saklarsýn?"
Çocuk; "Tabi ki cebimde ya da kasada tutarým."
Baba;" Neden?"
Çocuk; "Çalarlar baba"
Baba; "Bak evladým sen bizim için o elmastan dahada kýymetlisin, bizde seni baþýboþ býrakýrsak senide baþkalarý çalar. Bu yüzden kusura bakma eðitimini tamamlayana kadar biz seni bir elmas gibi korumak zorundayýz"… Dedi. Þimdi þok sýrasý çocuktaydý çünkü o deðerinin farkýnda deðildi….

Sevgi ve saygýlarýmla
20,08,2009
Hicabi ÇALIÞKAN