Online Üye
Online Ziyaretçi
*******Bir piyes ki çoktan
sahnelenmiş
*******Podyumda vermiş son nefesi
*******İntikâl
ettiği yer zulmet kafesi
Mazmûnların
meltemine bırakmıştım kendimi
Letâfetin rıhletiyle
yıkacaktım ihânet bendini
Reyyân rızâlarım vardı reyimi
almış
Nazarın yüz çevirince rûhumu tereddüt
çalmış
Korkuyorum !
Örümceklendi aşkın
merkezi...
Boşluktan haykıran bir kasım gecesi
Çöktü
kâ’inâtımın koordinat sistemi
Tüm doğrularım eksensiz
şimdi
Fırtınaya bile tutulmadan devrildi
sal
Yüreğimdeki mâsum hayâller al al
Ellerim titriyor
gözlerim görmüyor artık
Baharın çehresindeki efsûn
yetim
Desensiz kaldı kırk yıllık kilim
Issız köşelere
sığındı âsûde beden
Neyransı hâtıralar ne boy dinliyor ne
en
Katmerli çizgiler gerçekleri haykırıyor
İhtiyârlık
türküsünü söylüyor ezgiler
Bir ölüm i’lânıyla
sarsılacak dizgiler
Dursun Tiftik