/Kadınları ağlatırken iyi düşünün. Dökülen gözyaşları kıyametin habercisidir./
Kadınlar elleriyle
değil
Önce yürekleriyle
sever
Her kadının
kirpiğinden dökülen gözyaşlarınn tuzu
Yakar kabuk
tutmayan yaralarını
Yükseklerden
düşünce kanatları kırılır
Önce hayalleri üşür
Sonra düşleri donar
kadınların
Ölü kuşlar bakarken
tepesinden
Sağır gecelere gazel okumayı dener yanık yanık
Pınar başındayken
susuzluktan yanar
Kana kana içse de
Abı-hayat suyunu
Sönmez yüreğinin
yangını
Vurulunca aşıklar
sırtından
Yağmur biriktirir göz pınarlarının derininde maşuk
Düştüğü yeri yakmak
için
Kırk ikindi
yağmurlarını bekler
Denizin dibine
bırakır yaşanmışlıkları
Tutulmamış sözlerin
ve yeminlerin
Vebâli bile
Onun omuzlarına
yüklenir
Sessizce bunu da
kabullenir
Kanasa da yüreği
Ezelden beri üç
maymunu oynuyor kadın
Gerçek kadınlar
Bedene dokunmadan
yürekleri ile sever
Bu yüzden ağırdır
sevmeleri
Efkârlıyım bu gece dokunmayın düşlerime
Yüzleşiyorum
yüreğimle
Son söz olarak ne
der kadın
Tut ki sûr üflendi
yâr
Alemler secdeye
durmuşken aşkın ateşinde
Kıyamet kopsa ne
çıkar
Eyvallah mirim
Bu şiir de kadına özel
Yazarın
Sonraki Yazısı