ceþm-i bülbüller gibi  aðlardým  bütün sevdalara

martý kanatlarýndan hüzünler  düþerken  üzerime

sen  bir gülüþünle güneþ gibi doðarken yüreðime

cam kýrýklarý misali açýtýyordun  beni ince ince

tenimde ne kýsrak akþamlarým vardý  benim

geniþ zamanlý avlulardan  bir hayat sürerken

izbe bir þehir hç düþmezdi  benim düþlerime

sokaklarýmda sereserpe huzur yatardý  öylece

ve bilirdim hiç bir  trene raylar yeterli gelmezdi

gözlerime el salyanan insan fiðürleri  iþlendikce

ve  geriye kalan  hep bir kirli mendil  olurdu

susardý  vedalarýn  o hüznü iþlendikce  üzerine

o benim þehrimdi  yedi tepeliydi  benim   içimde

martýlarým suya duaya çekilirken  sebebsizce

ve gözlerimde  yarým kalan bir aþkýn hikayesi

kederleri  bilmezdi  benim  yüreðim senden önce

ve bir gün  o gündü bana  ki  oda  senden  hediye

geldiðin  gibi  de  gitmiþtin  sorgusuz ve  sualsizce

ve ardýndan   yarým mavi ertesine  bir ben kalmýþtým

birde  tepelerini kaybetmiþ izbe þehirler gözlerime

aysu...