hepimiz aynı kentin çocuklarıydık ve hep esmer ellerimizde saklanırdı güneş
gözlerimizde geceden kalma yakamoz ışıltıları düşerdi bakışlarımızın çok ötelerine sarışın esmerdik ve biraz da kumraldık işte yanık buğday tenimiz vardı ve bir de masum gülücükler eksilmezdi yüzümüzden çocuktuk işte al al yanaklarımız vardı kederden uzaktır yüzümüz yüzümüz aydan da öte
ama ürkektik birazcık ve hep korkardık kirli izbe caddelerde yitmekten
o yüzden hiç ayrılmazdı o minik ellerimiz elele dolaşırdık her yerde hatta saklambaçta hatta kör ebede ve bilirdik bir gün zaman gelecek büyüyeceğiz ve çalınacak yüzümüzdeki tebessümler yiteceğiz bu kirli şehrin izbe caddelerinde ezileceğiz hasret zulümlerinde belki de savaşlar göreceğiz kim bilir ekmek savaşı aşk savaşı sevda savaşı ama illa ki namus savaşı olacak yüreğimizde
bilirdik ki kavgalarda dağılacak saçlarımız yumruk yumruğa yürüyeceğiz hayat serüveninde
ve ağlayacağız bir gün gün gelecek ayrılacak ellerimiz biz istemesek de ve canhıraş kavgalarda yaşlanacağız kim bilir ve özleyeceğiz gözlerimizden yansıyan yakamozlarımızı bir de saçlarımızı dağıtan ılıman rüzgarları gizlice sıcak ekmeğin arasındaki şeker tadı kalacak dilimizde ve büyüyeceğiz biz büyümek istemesek de
ve zaman susmayı öğretecek hepimize kar yağacak saçlarımıza iyiden iyiye
oysa ki aynı kentin çocuklarıyız hepimiz esmer ellerimizle taş sektiririz deniz kenarında sessizce kiminde bir topa düşler kurarız için için kiminde ağlarız güneşin gölgesinde çocuğuz işte ve düşlerimizde ya yarış arabası vardır bizim ya da bezden bir bebek
ve bir gün çalacaklar ellerimizden düşlerimizi ne bez bebek kalacak geriye ne araba ne de bizler
anlımızda belirginleştikce hayat çizgimiz özlem duyacağız bu kentte yiten çocuk seslerine ardından koştuğumuz simitçiyi hatırlayacağız belki de dalacak gözlerimiz salıncağı kırılmış parkın birine özleyeceğiz taş sektirdiğimiz o suları ve annemizin "baban seni bekliyor" demelerini bile
bizler aynı kentin o masum çocuklarıyız işte bizler büyüsek de başka çocuklar doğacak peşimizden
aysu
(küçük torunum hüseyin berat ın mardin gezimizde çektiğim resmidir )
( Aynı Kentin Çocuklarıyız başlıklı yazı Aysu tarafından 10/20/2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
