Baðlarýmdan gider meltem rüzgârý,

Ey feleðim söyle, sana neyledim!

Baðbaným kaygýyla yýkar baharý,

Ey feleðim söyle, sana neyledim!

Aþkýn aleviyle yanmaz zülüfler,

Acýyla kanlandý gözdeki lifler,

Çoðalan matemi söyler Elifler,

Ey feleðim söyle, sana neyledim!

Sazlarým baþlatýr hüzün havasý,

Efganlarla soldu bülbül yuvasý,

Cana korlar yýðar yurdun ovasý,

Ey feleðim söyle, sana neyledim!

Þimdi âþýk bitkin, Veysel’i örmez,

Rintlerim çok þaþkýn, menzili görmez,

Günün Mecnunlarý maksada ermez,

Ey feleðim söyle, sana neyledim!

Ellerim hicranla yakar mýzrabý,

Dillerim kasvetle sarsar mehtabý,

Kalp gerçek yerine örer serabý,

Ey feleðim söyle, sana neyledim!

Baðlamamda kor var, tutuþmaz bir türlü,

Mýsralarým yorgun, sanki bir ölü,

Hecelerim sermez özlenen gülü,

Ey feleðim söyle, sana neyledim!

Mecliste bu akþam söndü ozanlar,

Ruhuma azapla sindi hazanlar,

Âlemim kâbusla kurdu mizanlar,

Ey feleðim söyle, sana neyledim!

Kalpte türkülerle tütmez Ayþeler,

Geliyor þehrime kor endiþeler,

Baðýmda açýlmaz mor menekþeler,

Ey feleðim söyle, sana neyledim!

Yanan Pervane’ye umut sezdirin,

Tütsün alev alev, kahrý çizdirin,

Onun otaðýna nurlar süzdürün,

Ey feleðim söyle, sana neyledim!