Kütahya ilinde linyit diyarý,
Siyah inci senin gözün Tunçbilek.
Yedi bin insaný gönlümün yarý,

Sevgiye dayanýr sözün Tunçbilek.

Gönül teli canlar diye çalýnca,
Kazma kürek ocaklara dalýnca,
Emeðin gücünü sevgi alýnca,
Gülleri andýrýr yüzün Tunçbilek.

Bir yeþil yapraktýr kitapta yerin.
Orhan gazi Osman örnek bir erin.
Çam kokulu yüksek yaylalar serin.
Bahara benziyor güzün Tunçbilek.

Akkaþ Mehmedinden adýný almýþ.
Küçük Ýlet köyü namýný salmýþ.
Kendini aramýþ kendinde kalmýþ.
Çökmesin yüzüne hüzün Tunçbilek. 

Beyoðlu deresi kumunu sermiþ.
Kocasu çayýnda gülünü dermiþ.
Yaylacýk daðýna sýrtýný vermiþ.
Çamlarýn içinde düzün Tunçbilek.

Seramikle gülü dermiþ ildesin.
Gaib Deden ile ermiþ dildesin. 
Ýlçeliðe layýk olmuþ beldesin.
Ankara’dan gelsin çözün Tunçbilek.

Mekan kurdu burda Oðuz elleri. 
Þeker þerbet kaymak tatlý dilleri,
Tarihi anlatýr gönül telleri.
Asil Türk’tür senin özün Tunçbilek.

Ramazan’ým derki göçük olmasýn .
Enerjinle yüklü ýþýk solmasýn.
Ocaklarda yanan siyah elmasýn.
Isýtýyor bizi közün Tunçbilek.

Temmuz 2005- Yýlýnda bu þiiri Tunçbilek þiir yarýþmasýnda yazdým fakat sunucunun gýcýklýðý ve belediye baþkaný mutahar beyin emriyle okuyamadan geri döndüm Ankaraya yorumunu Sayýn Tunçbilek halkýna sunuyorum.