Gündelik hayatýmýzýn en basit, en zavallý, en kiþiliksiz, en ucuz söylemidir “ beni yanlýþ anladýn ” . Bu bir kaçýþtýr, umursamazlýk,  adamsendeciliktir, kendini aklama telaþýdýr, velhasýl onursuz bir yaklaþýmdýr kanaatimce, kanaatimce sözünün altýný çizerim.

Dediklerini anlaþýlýr kýlmak, kendini doðru ifade etmek, geliþi güzel konuþmamak, her sözüne sahip çýkmak senin asli mükellefiyetindir, insan olmanýn zaruri bir gereðidir.

Küçükle küçük, büyükle büyük, köylü ile köylü, kentli ile kentli, arkadaþ ile arkadaþ, sevgili ile sevgili, dost ile dost, vatandaþ ile vatandaþ, yeni tanýþla yeni tanýþ gibi konuþmak, kelimelerini disipline etmek, her kelimeye düzgün bir anlam atfetmek senin sorunundur, senin güzelliðindir, senin nezaketindir, senin zerafetindir ya da senin aymazlýðýn, senin görgüsüzlüðün, senin umursamazlýðýndýr, senin doðrundur, senin yanlýþýndýr.

Yoksa içten pazarlýk, yoksa “ yerse “ mantýðý, yoksa suiniyet, tane tane ve öz ise ifadeler kimse seni yanlýþ anlamaz. Halen ýsrarlýysan yanlýþ anlaþýldýðýnda sorun sadece sendedir.

Ýnsan insaný asla yanlýþ anlamaz, konuþur, düþünür, hisseder, ama asla yanlýþ anlamaz. Hal böyle ise vardýr bir sebeb-i hikmeti.

Aynalar ; makyaj yapma, traþ olma, süslenme ve püslenme fonksiyonlarýnýn yaný sýra hep onuncu köyde yaþarlar.