Noktalanmýþ aþklarýn kitabýný yazan kalemin,
dipte kalan son mürekkebiyle k/aralýyorum düþlerimi bu gece
eski(me)yen nihâvend þarkýlar eþliðinde..

Banýnca kalem maziye mavi mürekkep diye
benziyor kelamlar hüzn-ü çehreye
geride boynu bükük öksüz bir yürek
yetim bir gönül var senden hediye.

Yýldýzlarýn ýþýðýný sakýndýðý zifiri gecede
uykuya dalarken senli her nokta benliðimde
düþtü gözbebeklerime beklenen yalnýzlýk
o vakit güneþ battý geceye
yýldýzlar biçare söndü gün de .

Sen;
Kuzunun kurda tav olmasý misali
sonuna ulaþamayacaðým bir hedeftin
namertliðini görmezden geldiðim
beynimdeki en aykýrý düþüncemdin.

Ben;
yalan sahneleri kapalý giþe satan
filmin sonunda sahte senaryoya
kininden kýrk kibrit çakan
en önemli figüran..

Sen
üþüdükçe tenimi yakan sevdama gölge
ben
þehla fikirleriyle aþkýna en acemi mürebbiye.

Ne desem boþ geceye,
bir aþk hikayesi körükörüne bitti böylece..

Oysa;
serçelerle kanat çýrpýp
kartallarla uçacaktýk yalnýz kalmamak adýna,
ve yüzecektik
pusulasýz okyanuslarda
kulaçsýz sevdamýzla.

Muhayyer gecenin yanaðýna konan hüzün,
bir damla gözyaþýyla dolunca avuçlarýma beddua ,
þahitse eðer dolunayda kanayan yarama
ve
yeniden maðlubiyet karýþýnca eyvahýma
Aþk da su/su/yor mahcubane karþýmda.

Aþk’ý ezberleten tüm notalar kayýp þimdi
mahçup, köþelerinde gizli..
Ani gidiþinle mesken tuttu dilime
ezberimde son fasýl naðmeleri.

" Sen benim gönlümde açan son güldün....kýrdýðýn kadeh son tesellimdi...
Ýçindeki meyle sen de döküldün "

Þimdi;
düþlerim aðýt yakýyor ,
ehven bir gecenin kýzýllýðýnda,
kolay deðil feryat gizlemek lahza-i sükutta
sýcaðýnda buz tutan teselli adý altýnda
bir buse konduruyorum düþlerimin alnýna,

bekle gülüm,
âsûde ve sabýrla, gelecek bahar kuruyan bozkýrlarýnda Lilith’ler açacak daha..