Ömür demine katmışlar katara,

Doğumla çıkmışlar ilk gara,

Kör, topal anlak ve yaya,

Ömür adeta benzemiş konvoya,,

 

Hayat öyle ki eklenir ardın sıra,

Binenler oluyor yenidünyaya,

Arada inenleri asla hiç unutma,

Sonu gelmiyor ilerliyor kargaşa..

 

Bir istasyonda diğer istasyona,

Unutma yerini anlıyor olduğu mekana

Devam ediyor sevinç hüzün yaşama,

İnanan bilir sonunda ne olacağına..

 

Üç gündür ömür dediğimiz,

Merhamet, iyilik güzellik istediğimiz,

Bu gün olmazsa öbür gün gideceğiz,

Hayırlı son için yaratana dua edeceğiz…

 

Ömür demi akıp gidiyor,

Gidenler ise geri gelmiyor,

Son yolculuğa biletler kesiliyor,

Kapılarda ecel nöbet bekliyor…

 

Son durağı yaşamada ömür demi,

Kabul edelim gitmeden geleni,

O bilir bizim için en güzelini,

Durmadan verir, eksik etmez verdiklerini..

 

Ömür demi son bulmadan,

Dünyada olanların hepsi yalan,

Ahrettir asıl olan mekan,

Dünya ile uğraşma oda olur yalan…

( Ömür Katarı başlıklı yazı Can İyisever tarafından 23.03.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu