Susmuþtur
vaktini bekleyen
melal her ne hikmese o an

Saklanan
lahzadan kelam
eyler o müþfik zaman

Kitabý aþikardýr,
kalp hicrana kanan
bir figan-ý nardýr

Ýçimi titreten
burukluðun hüznünden
nükseder daðlayan hazan

Ruhumu sýzlatýr
hasret kaldýðým umut
içinde dile gelmeyen ferman

Gözlerden
sessizce yaþ boþalýr

Ruhun
yadýndan südur
eden hicran çilesi anlaþýlýr

Seven bir yürek
her vakit feda olmak
için canhýþar için uðraþýr

Derdin
lahzasýnda ki firkat
an be an kalbime
feyzin inþirahýný hatýrlatýr

Ecel
gelmeden ruhun
pervazlarýnda bekleyen
umut niye hicran-ý aþk yaþatýr

Bimekan
olmak aþka kanmaktýr

Sevdasýnda
kurban olmayý ruhun
sadrýnda yaþamaktýr

Lebbeyk
diyen kalp hangi
vecdin sürurunda aþkýn
vahyine kanmaktadýr

Ýnanmak,
ruhun ve kalbin
teslimiyetinde sevdayý
mizan kitabýnda okumaktýr

Nasip
beþer için
sünnetullah

Kul için
ihlas ve niyetin
vecdine kanýp yakarmaktýr

Mürþide
hor bakan
niçin ahmaktýr

Batýn
izan adýna
bu kadar muðlak ve
sancý zerkeden durakmýdýr

Ýþtiþare
neden ülfetin
baðrýndan nazar eden
inþirahtýr ve adab-ý sedadýr

Vahdet,
kul için tefrikayý
reddeten bir edadýr

Ýnsanlýk
adýna en ulvi
aþk ve kalbi þiardýr

Akýl
ve irade bu bakýmdan
muhatap alýnan ehliyetin
didarýnda bekleyen hesaptýr

Sine sessiz,
ruh sanki sahipsiz

Kalbi
umut solmaya yüz tuttumu
feyzinde ari ve þevksiz

Yalnýzlýk
iklimi ruhun
mecrasýnda dirliðe
muhtaç ve çilede niye hissiz

Solmaya
ducar olan yaprak
ne anlatýr,

Kalbin
her sahifesine
yazýlan hatýrat

Hicran ile
refakat edip,
aþk-ý teffekkürü yaþatýr

Ýnsan,
kul oldukça asildir,

Mustafa CÝLASUN