Sene bin dokuz yüz doksan üç de
Yirmi dört ocak kara bir leke
Dað gibi bir kara yaðýzdýn
Ne zordu sana
Uðurlar olsun demek

Vurulduk Ey halkým!
Unutma bizi ecelsiz öldük diyordun
Sanki biliyordun
Suçlular ve güçlüler
Halen iþbaþýndalar
Sakýncalý piyadem...
Emperyalist oyunlar çeviriyorlar
Gizlice senden

Unutmadýk seni unutamadýk
Ama hep utandýk
Bulamadýlar faili meçhulünü
Bulamadýk...
Katledenler yok yazaný
Ama halen buralarý cadý kazaný

Ýþkenceler gördün zindanlarda

Utanmadýlar Ýnsanlýklarýndan
Ve erkekliklerinden dedin
Ölümü sanki hep ellerinden bekledin

Evet özgürlüye adanmýþ
bir top çiçek gibiyiz ama
Sensiz
Sen de katýldýn
Vurulanlar yoklamasýna
Sen Uðurumuzdun
UÐUR MUMCU: Vuruldum…

Ve diðerleri; Vurulduk.
Ve biz; Can evimizden
Yüreðimizden; Vurulduk ta
On iki Eylül’ün adaleti
Þimdilerde Mutluluðun resmini yapýyor
Yazlýðýnda...
Mertliði bozanlar
Halen silah kaçakçýlýðýnda
Papa, aðca, mafya ve saire
Bugünler de çok meþhur yine

Sen bir Mumdun
Güneþe gömüldün akýnlarda;
Biliyor musun?
Sen gittin gideli; korku var gözlerde
Her yer daha karanlýk Ülkemiz de
Nasýl aydýnlansýn ki
Senin cinayetin
Gün güne kararýyor buralarý

Kan uykulardayýz
Ýçimize gömer olduk hep acýlarý
Daha bir bekler olduk aydýnlýklarý
Þimdilerde bir çete lafý dolaþýyor
Ülkemde;
Aydýnlar Zindanda
Hainler Mecliste
Yaþasaydýn; Kim bilir?
Belki sen de?

Ankara ayazýnda
Kar beyazýnda
Kan kýrmýzý, gök kara
Kalem kýrýk, kalpler buruk
Ve yoksun, aðlýyorum
Unutmadýk, unutamadýk
Biliyorsun...

Mehmet Fikret
ÜNALAN/ÝZMÝR/Uður Mumcu anýsýna…