Birinin bir sýrrý var gibi,

Herkesten saklýyor,

Kendinden bile sanki.

Siyahlar giyinmiþ bir adam,

Kendini yalnýzlýða hapsetmiþ,

Elleri nasýrdan yeni kurtulmuþ gibi,

Herkesten sakladýðý bir sýrrý var sanki.

Beyazýn içine saklananlarý herkes bilir,

Bilinmeyen siyahýn açlýðýdýr,

Nasýl da çeker ýþýðý içine

Ve nasýl da büyür siyah, ýþýðý içine çektikçe.

Ýçinde bir sýr taþýyan siyah adam,

Bir yüzünü sýrlamýþ acýmasýzca,

Kendinden kurtulup ayna olmak için,

Her kim bakarsa kendine,

Kendini görsün diye belki de.

Zihninde tuttuðu kendi zehridir,

Uzun yollarda eskitmiþtir ömrünü,

Umutsuzluða kurban etmiþtir umutlarýný,

Arabeskin açýk tarifi,

Yaþamýn tanýmlanamayan varlýðýdýr adam.

Ve o sýr,

Açýða kavuþur günün birinde,

Tüm sýrlarda olduðu gibi,

Zamana ve kiþilere yenilmiþtir.

Ve o siyah adam,

Sýrrýyla birlikte katýlýr hiçliðe,

Sanki hiç yaþamamýþ gibi,

Zamana ve kiþilere yenilmiþtir.