Şair ağlayarak yazıyorsa dizeleri
Kalemi de cümlelerde gözyaşı döktürmeli…
Gitme!
Cam kırıklarında kanıyor bedenim
Okyanusta yolunu kaybetmiş bir sandalım sensizlikte,
Çerçevesi kırılmış bir resim,
Sütten kesilmiş bir bebeğim.
Darağacına giden yolun son adımlarını atıyordum sanki
Rec-m edilmiş bir kadının son nefesi
Bir aslanın ceylanı parçalarken
Ceylanın dileyebileceği son arzuydu
Sana gitme diyebilme ihtimalim.
Gitme!
Rüzgâr kopuk kopuk esmeye başlıyor yüreğimde
Beyazlarını giyerken bu sevdanın,
Apak şafaklar belirir gözlerimde.
Ne olduğunu bilmediğim seraplar görmeye başlarım.
Tutulur dilim.
Bir başkadır şimdi nefes alışlarım
Bir başka damlıyor gözyaşlarım.
Bir başka ağrıyor şimdi sol yanım.
Her şey bakışında saklı kalır
İzinde derin yaralar oluşur
Vurulurken serseri bir aşkın kör kurşununda,
Şimdi avuçlasam da düşlerimi nafile,
Gözyaşlarımda birikir bütün senlerim.
Lal olur dilim, diyemem.
Gitme!
Son celsede kırılır bu sevdamın kalemi.
İnfaza götürürsün gidişlerinde,
Kar misali aklar düşüyor saçlarıma
Kaybolur ay, yıldızlar dökülür ayak diplerime
Gidersen bile kalırsın içimde… Diyemem.
Gitme!
Gittin…
Seri katiller gibi cinayetler işledin yüreğimde
Talan ettin,
Göklerden seller boşandı üzerime, yıkıldım
Diz çökerken önünde,
Basıp geçtin hayallerimin üstünden.
Neydi bu kinin bana,
Neydi sevgili söyle!
Gitme!
Gitme!
Yangınında küle dönüyor senlerim
Savurur yüreğimi
Savurur beni farklı bir âleme gidişin
Anladım ki sen gidersen ben bitmişim.
Ve ağladı şair dizelerinde
Ve şiir ağladı şairin kaleminde…
