Hüzünlü bir şiirdir bu, döküldü dilimden

Gittim dolaştım dere kenarı yol boyunda

Güz yaprakları düşmüş yerlere, üstüne bastım 


 

Yol kenarında kurumuş ayrıkotları,

suları çekilmiş kuyular gördüm.

İnsanlar gördüm, umudu yitirmiş ferinde

Göz kenarları yılların çizgisiyle çevrili

 

Bir umutla doğan çocuklar,

kara sineğe esir düşmüş agız kenarlarında

Emek suyu boşa akar bundan gayri.

Döndüremezsin yağmursuz topraklarda giden umudu

 

Kahır etsen gelene faydası yok, ekmek yok, un yok burada bizde.

 

Baba evi virane Anadolu da tozlu yollarla varılan

Ne köylü ne kentliyiz, kasabalı denir ancak bize,

Sarı pınar zelzelesinden sonra.

Gelir Ağalar, Paşalar kurulur sofra, yer içerler beraber.


Kaymakam alet olmuştur çengiye, kelebek kovalar aşktan mıdır acep

 

Kırılanın kolu bacağı da kendine kar.

Baktık gördük, şükür dediler halimize

Bilmem nedir razı gelmek…..neye?

Karşı durmak zalime,

imkansız mı acep?

 

Her yanımız kan revan,

girdik bir bedestana selaymünaleyküm dedik.

Çarşı pazar esnaf tavla oynamakta çaylar, kahveler.

Dedik Nedir Haliniz******

Dediler şükür Rabbimize.


Bir garip anadolu

 

                               Kanber ihsan öcel
( Hüzünlü Bir Şiir başlıklı yazı KANBER İHSAN tarafından 6.07.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu