Online Üye
Online Ziyaretçi
kendimi bildim bileli yürüdüm
koştum, düştüm, kalktım
sokakların kucağında
sokaklarda mutlu oldum
unuttum yığınla derdimi
yığınlar arasında
sırdaşım,yoldaşım
dosttur bana sokaklarım…
gün girerken gecenin koynuna
insanlar evlerine çekilir
kalır birkaç titrek it
ve bir iki çelimsiz kedi
o vakit parklar, banklar benimdir
konuşurum duvarlarıyla
sokaklar sesime ses verir
korkuya kalkanım
korur beni sokaklarım...
ben, beni okumayı sökeli
sil baştan yazarım alfabemi
yalnızlığın sözlüğü
karanlığın gözüyüm
sokak çocuğuyum ben
kendimi bildim bileli
açlığıma azığım
doyurur beni sokaklarım…