Yavaş yavaş el ayak çekilirken sokaklardan
Ben
Düşünürüm bazen
Acaba kaç kişi ayaktadır
Kaç kişinin yüreği yangın yeridir diye
Derin bir sessizlik örterken bu koca şehri
Sen gelirsin aklıma
Bulutlar arasından
Buruk da olsa bir sevinç kaplar yüreğimi
Amansız bir hastalık gibi
Çöküyorken sensizlik
Bir offfff dökülür duduklarımdan
Tiz çığlıklarım yırtarken gecenin karanlığını
Offf ki ne offf
Her gece tekrarlanan
Bu gece Dilrüba
Ne gece,ne gece,bu nasıl gece
Hasret denizinde boğuluyorum
Çıkmıyor aklımdan kara gözlerin
Bilinmez diyara yol alıyorum
Öyle ki
Senli rüyalarım sürgünde şimdi
Bir bakış var gözerimde canlanan
Bir gülüş var kulağımda çınlayan
Sevdan ağrıtıyor yine başımı
Şirazem tutmuyor dağılıyorum
Kendimi sokaklarına atmak istiyorum bu kentin
Yürümek istiyorum ıssız kaldırımlarda
Gecenin ayazı işlese de ciğerlerime
Ne fark eder ki
“Gönlün istediği yâr olmayınca”
Velhasılı Dilrüba
Şiirlerimin
En güzel Bercestelerin de yine sen varsın
Dilimde nağme adın
Şiirledir senin en güzel yad’ın
Islak kaldırımlarında yürürken bu kentin
Düşünüyorum Dilrüba
Biliyor musun
Sigaradan bile vazgeçtim
Ama senden
Ama senden vazgeçemiyorum
Hücrelerime kadar işlemişsin
İçtiğim su,teneffüs ettiğim hava gibisin
Kısacası
Evet kısacası
Sen benim yaşama sevincim
Hayat iksirimsin
Anlasana vefasız
Vazgeçilmezimsin
Vazgeçemediğimsin
Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz
BERCESTE: 1. Seçilmiş, beğenilmiş. 2. Sanat değeri yüksek anlamlar taşıyan dize.