Selami Bey oturduðu kanepeden duygu dolu gözlerle masada tabaklarý yerleþtiren eþine baktý. Bugün evliliklerin yirminci yýlýný kutlayacaklardý. Oldukça duygulu bir edayla karýsýna seslendi,

“Fevziye bir dakika yanýma gelir misin?”

Fevziye Haným, önce eþine bakýp hafifçe bir tebessüm etti. Sonra da elindeki bardaðý masaya býrakarak eþine deðecek þekilde gelip yanýna oturdu. Selami Bey bir elini yavaþça eþinin omzuna koydu. Gözlerinin içine sevgiyle baktý. Ardýndan eþinin bugüne kadar hiç boyatmadýðý ama artýk aralarýna kýrlar düþmeye baþlayan koyu kahve saçlarýný okþamaya baþladý.

“Fevziye biliyor musun? Hayatýn bana verilmiþ en büyük mükafat olduðunu ancak senin tanýdýktan sonra anladým. Benim için cennet senin olduðun yermiþ.”

Bu güzel sözler karþýsýnda Fevziye Haným’ýn yüzünde küçük ama sýcak bir gülümsem belirdi.
Çok duygulanmýþtý. Bir þeyler söyleyecek gibi oldu, söyleyemedi. Yutkundu. Sadece gözlerinden süzülmek olan yaþlarý elinin tersiyle silip, hafifçe burnunu çekti. Baþýný eþinin omzuna yasladý. Titreyen sesiyle konuþmaya baþladý.

“Asýl ben sana minnettarým. Çocuk sahibi olamadýðýmýz halde þu yirmi senede beni ne kadar çok mutlu ettin. Hele etrafýmdaki o çilekeþ kadýnlarýn kocalarýndan çektiklerini görünce, Yüce Allah’a hep þükrettim seni karþýma çýkardýðýn için. Evlenirken en büyük dileðimdi sevdiðim insanla mutlu yaþayýp, yaþlanmak. Ve kurban olduðum Rab’bim bunu da bana seninle nasip etti.”

Fevziye Haným’ýn minnet yüklü bu kelimeleri Selami Bey’in kalbinin derinliklerine tesir etti. Eþini kavrayan eliyle ona biraz daha sýkýca sarýldý. Aðlamamak için kendini zor tutu. Bu duygu dolu havadan çýkmak için kendince latife yapmaya çalýþtý.

“Dur bakalým Fevziye! Tamam, sevdiðin insanla mutlu yaþýyorsun, ama yaþlanmaya gelince orada bir dakika bekle. Ýnþallah seninle daha nice yirmi seneler yaþayacaðýz.”

O an Fevziye Haným’ýn yüzünde buruk bir tebessüm belirdi!

“Selami artýk senin dediðin kadar genç deðiliz biliyorsun. Kýrký devireli de epey oldu. Bu arada sana söylemedim. Son zamanlarda bilmiyorum göðsümde garip bir daralma ve yanma oluyor. Aslýnda bunu sana pek demek istemiyordum. Ama þu sýralar bu durum beni iyice rahatsýz etmeye baþladý.”

Selami Bey’in yüzü bir anda asýldý! Hafif kýzgýnca bir tavýrla eþine baktý.

“Ne zamandýr var bu rahatsýzlýk sende? Hem niye benden gizledin? Yani Fevziye sen aklý baþýnda bir insansýn, hiç ihmal edilir mi bu durum?”

Ertesi Gün….

Az önce muayene için gittikleri hastaneden eve gelen Selami Bey ve Fevziye Haným’ýn yüzlerinde büyük bir üzüntü ve þaþkýnlýk vardý. Fevziye Haným’a kalp yetmezliði teþhisi konmuþ ve bir an önce kalp nakli yapýlmasý gerektiðini söylemiþti doktorlar.

Kötü haberi aldýklarý o günden sonra Fevziye Haným ve Selami Bey’in yüzü hiç gülmedi. Yirmi yýllýk o güzel evliliklerine adeta karabasan çökmüþtü. Her an, her saniye hastaneden “Size uygun kalp bulundu” haberini bekliyorlardý. Ama bu iþin kolay olmadýðýný kendileri de biliyorlardý. Fevziye Haným’a nakil yapýlacak kalbin beyin ölümü gerçekleþmiþ, fakat yaþam desteðine baðlý bir vericiden alýnmasý gerekiyordu. Bunun yanýnda daha birçok unsurun uymasý da muhakkaktý.

Aradan geçen günler sonunda Fevziye Haným’ýn saðlýðý iyice bozulmaya baþladý. Birkaç adýmý atmakta zorlanýyor, nefes nefese kalýyordu. Bu duruma en çok üzülense karýsýný deliler gibi seven Selami Bey’di. Onun bu hastalýðýný öðrendikten sonra yemeden içmeden kesilmiþ, bir anda çöküp gitmiþti..

Ýlk gittikleri doktordan baþka yine farklý doktorlara gidilmiþ, ama hepsi ayný teþhisi koymuþlardý. Sonradan gidilen doktorlarýn söyledikleri tek farklý öneriyse þartlar uygun olduðunda “Herotopik” yöntemi olmuþtu. Selami Bey büyük bir umut içinde bunun ne demek olduðunu sormuþ, doktorlarda “nadir ve özel durumlarda vericinin kalbi çýkarýlmadan, alýcýnýn kalbinin hemen yanýna dikilmesi” cevabýný vermiþlerdi.

Evlerinde adeta matem havasý yaþayan Selami Bey ve Fevziye Haným birbirlerinin gözlerine mahzunca bakýyor, üzüntüden neredeyse hiç konuþmuyorlardý. O akþam yemeklerini yerlerken Selami Bey oldukça düþünceli bir halde eþine baktý;

“Fevziye ne diyorum biliyor musun? Sana uygun bir kalp bulunduðunda, senin kalbinde yerinde kalsýn. Yani doktorlarýn þu herotopik dediði yöntemle olsun. Lütfen bunu senden rica ediyorum bak. Olur mu?”

Fevziye Haným’ýn yüzünde bir þaþkýnlýk belirdi. Zaten son günlerde iyice garipleþen kocasýnýn neden þimdi bu yöntemi kendisine ýsrarla kabul ettirmeye çalýþmasýna bir anlam veremedi.
Sonra birden duygusallaþtý. Yerinden kalkýp kocasýnýn yanýna geldi. Ellerini ellerine alýp o takatsiz haliyle sýký sýký tuttu. Vefa dolu gözlerle kocasýnýn gözlerinin içine baktý;

“Allah aþkýna söyle bey, benim kalbim senden baþkasýnýn kalbiyle bir yaþar mý?”

Ertesi gün Selami Bey çok samimi olduðu doktor arkadaþý Fuat’ýn yanýna gitti. Kan deðerleriyle ilgili tahliller yaptýrdý. Ona kalp nakli ve beyin ölümüyle ilgili birçok soru sordu. Doktor arkadaþýnýn þaþkýn bakýþlarý altýnda ona 12.4. 2006 tarihinde açýlmasý için bir mektup býraktý. Ardýndan bir zamanlar sahte kimlik iþiyle uðraþan bir sabýkalý müþterisinin iþyerine gitti.

Fevziye Haným gecenin bir yarýsý su içmek kalktý. Kocasýný yanýnda göremeyince zorlukla ýþýðý açýk olan salona doðru yöneldi. Kocasý bir elinde kalem, bir elinde evlilik resmi öylece derinlere dalmýþtý. Bir müddet gözünden süzülen yaþlarla ona baktý. Kocasý kendisinden daha çok eriyip gitmiþti. Kendi acýsýndan çok ona kahroluyordu. Önce yanýna gidip bir þeyler demek için bir adým atmýþtý ki vazgeçti. Kocasýný rahatsýz etmek istemedi. Ona bu hasta haliyle her görünüþünde daha çok cefa veriyordu.

Doktor Fuat elindeki stetoskopla hastasýnýn sýrtýný dinlerken telefonu çaldý. Arayan polis memuru bir þeyleri anlattýkça Doktor Fuat’ýn yüzü bembeyaz kireç gibi olmaya baþladý.. En sonunda konuþma bitti. Ahizeyi zorlukla yerine koydu. Masasýna uzanýp sümenin altýndaki mektubu çýkardý. Ardýndan duvardaki takvime baktý.. 12.4. 2006. Ýçinden “Hayýr..hayýr” diye sessizce haykýrdý.”. Hastanenin koridorlarý kimsenin duymadýðý bu acý çýðlýkla yankýlandý.

Fevziye Haným az önce “size uygun kalp bulundu” sözü üzerine apar topar ve mutluluk içinde hastaneye gelmesine raðmen çok huzursuzdu. Kocasýna bir türlü telefonla ulaþmýyordu. Ne iþyerindeki arkadaþlarý nede aradýðý baþka arkadaþlarý Selami’nin nerede olduðunu bilmiyorlardý.

Fevziye Haným durumun aciliyeti üzerine hastaneye gelen anne ve babasýyla ne olur ne olmaz diye vedalaþtý. Ameliyat hanenin kapýsýndan içeri girene kadar gözleri son bir umutla kocasýný aradý.

Saatler sonra girdiði ameliyattan çýkan Fevziye Haným, aðýz ve burnundan giren hortumlardan dolayý operasyonun yapýldýðýný anladý. Narkozdan dolayý açmakta zorlandýðý göz kapaklarýný inatla araladý. Baþýnda birkaç hemþire ve bir doktor gördü. Ýlk sorduðuysa “kocam nerede” oldu.

Fevziye Haným üç gün boyunca yoðun bakýmda yattý. Sonra çýkarýldýðý odasýnda bir hafta gözlem altýnda tutuldu. Ardýndan taburcu olup eve getirildi. Ameliyat baþarýlý geçmiþ olmasýna raðmen, þimdi buna zerre kadar sevinemiyordu. Kocasý o günden beri kayýptý.

Üç ay sonra.

Fevziye Haným ve akrabalarý o günden sonra bütün hastanelere, karakollara ve birçok yere arama yaptýrmýþlar ama kocasýnýn izine bir türlü rastlayamamýþlardý. Üzüntüsünden periþan haldeydi. O gece yarýsý su içmek için kalktý. Mutfaða doðru giderken aklýna birden kocasýnýn aylar önce yine böyle bir vakit salonda oturduðunu hatýrladý. O an aklýna gelen bir þey tüylerinin ürpermesine neden oldu! Kocasý bir eliyle resmi tutarken diðer eliyle de kalemi tutuyordu. Ýçinde büyük bir heyecanla salona girdi. Evlilik resmini eline aldý. Heyecandan kalbi neredeyse yerinden çýkmak üzereydi. Titreyen elleriyle resmin arkasýný çevirdi. Çevirdi anda da gözyaþlarý sel olup akmaya baþladý. Daha þimdiden hasretiyle yandýðý kocasýnýn yazýsýný tanýmýþtý. Istýrap içinde okumaya baþladý:


……………Dur! Dur sakýn aðlama Fevziye. Hadi sil gözyaþlarýný. Seni görmüyorum sanma. Bilirsin ben sana hep kalbimin gözümle baktým baþýmýn tacý Fevziye’m. Bak ikimizin de kalpleri þimdi yan yana. Bu dünyada kalbim seninle hayat buldu. Þimdiyse ruhum senin vuslatýnla bir kez daha can bulmayý bekliyor. Þu an huzurlu ve mutluyum. Söyle, kaç kiþi var ölse bile kalbi sevdiðinin kalbinde atan. Ha bu arada sakýn yaðlý yiyecekler yeme biliyorsun saðlýðýmda kolestrolüm vardý. Dedim ya Fevziye’m aðlama. Bak Rab’bim bizi hiç ayýrmýyor…….