Online Üye
Online Ziyaretçi
Yorgun şehir gözyaşı döküyor...
Ve gece bir daha yasa bürünüyor…
Biliyorum seviyorum seni yaktığı güneş kadar,
Mat olsa da sevdamın resmi…
Biriktirdiğim umut dolu y/anlarımı
üzerine hüzün yağmurları yağıyor
ıslanıyorum hüznümce...
G/ereksinimlerini karşılayamadım üzgünüm
Y/akmalıyım belki de tonsuz söylemlerimi
Acı yazsa da d/ilim…
Kara kışları yaşasam da,
kendimi özgür sandığım avuçlarında…
Özledim seni…
Yorgunluğumun gülümseyen resmi,
Tedirgin sokaklarımın lambası,
soluduğum biçare nefesim…
Yakmalıyım beklerken seni yazdığım mektupları,
gülümsemesi eskimiş eski portrelerde
nifaktan uzak, ereklerim yelpazesinde
çarmıha germek gerek belki de beklentilerimi
özlemlerimi…
Seni özlemek kara kışlarında
bulutsuzluk özlemidir…
Güneşin sıcağında sıcaklığında yanmaktır.
Dikenlerin üstünde yürümek olsa da seni özlemek