İşte ey hayat!
Yine ellerindeyim,
Al beni vur o dağından bu dağına,
Al beni boğdur okyanuslarına.

Üzerime taşlar yığdır,
Çin işkencelerinde öldür beni.
Boğazıma giyotinler tak,
Tak ki!
Yaşamak istiyorum dedikçe, ölüme yaklaşayım.

Ama!
Bugün son kez bırak beni,
Bırakta bende istediğim gibi yaşayayım.
Bırakta bir gülün kokusunda ,
Yaşadığımı anlayayım.

Son kez anamın ellinden öpeyim,
Bırakta!
Hayatını bana adamış babama,
Son defa-defalarca sarılayım.
Sonra al beni karanlığına,
İstersen korkulu rüyalarım ol,
Çığlıklar,terler içinde uyandığım.

Al beni öldür binlerce,
Kanımdaki yaşama sevincini öldür.
Düşüncelerimi zincirlere vur,
Kör düğümlere bağla.

Hadi al beni,öldür beni
Hangi gün yok olacağım diye,
Bekleyecek sabrım kalmadı.


06 Nisan 2009


( Yok Oluş başlıklı yazı muharemküyük tarafından 6.05.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.