ÞEHRAYÝN

Sen ve ben ve senin o eþsiz hatýran
Ve o senin tarifsiz güzelliðin
Ve o hicranlý günlerin ruhumda býraktýðý deruni haz
Ah o geçmiþ günler ve o günlerin uðultusu
Ve hülyalý gecelerin avuntusu
Ve o ruhlarý okþayan serin rüzgarý aþkýn
Neler söyler neler anlatýr sana
Kanat açarken aþka
Derin bir özleyiþtir þimdi zaman
Geçip gidiyor yakalanmadan
Kayýp gidiyor ellerimin arasýndan
Dipsiz bir deniz gibi sessizce dalgalanan
Ve sema senin gölgenle güler
Bir asude bahar olan ülkende
Ve serin serviler altýnda yatan
O meþhur ölü de kim
Benim o yasý bile tutulmayan aþk þehidi
Derin bir vecd içinde uðurlanýr
Ömür biter bir uzun sonbahar olur
Yalnýzca tatlý hatýralar kalýr
Bir uzun rüya gibi yaþanýr ve biter
Bu aþk hiç yaþanmamýþ gibi mazide tüter
Geçmiþte yaþanan o büyük macera
Bir efsane olur ve biter
Duy iþte þimdi
Bu aþk mevsimini
Ruhunun derinliklerinde
Geçip giden baharla birlikte
Þimdi kýþ mevsimi
Her þey koyu bir örtü altýnda
Unutulur gider
Güller açar bülbüller feryat eder
Senin adýnla aydýnlanýr artýk dünya
Hüzünle anýlýr
Geride kalan
Ne kadar güzel þey varsa
Yeniden canlanýr gözlerinde
O sevdalýlarýn
Hülyalarda yaþamak
Bir saadet olur
Bu hülya sonsuzluktan haz almaktadýr
Ruh hayat bulur yeniden
Evren baþtanbaþa þehrayin olur