Bana kendinden bir acı ver Şâhsenem
Katlanmayı öğret ama !
Pervasız uğuldayan rüzgara, kanat sür
Patika yollardan al tozumu,
üstüm başım, sevda yamaları dolu !
Dikişi sökülmüş kaç yaram var bilsen !
Siyah gölgeli bulutlara, sığınak olmuştur gözyaşlarım
Gürlese umutlarımın dizgini kopmuş vaveylaları
Sel öğütür gözlerin Şâhsenem
Doğrusu sende bacası solundan kırık bir evde doğmuştun
Kapı eşiğinde unutulmuş bir çocuk olmak,
Tarak sürmeden saç uzatmak,
Sürmeli gözlerle ağlamak
Ve ahraz hıçkırıkları yutmak kolaydı senin için.
Bir sonraki seneye serpilmen beklenmedi
El kapısında küçük gelin olmak
Baba ocağına büyük kız olmaktan yeğ sayıldı
Sende büyümeden filizleri kesik bir dal oldun
Kök salman beklenirken uçtan uca kurudun
On altısında anne olmaktı, "Şâhsenem"
Tınısına çomakla dokunmaktı geçmişin
Tencerede bulgur katması
Güpürsüz bir yatakta
Süpürge tohumu silkelemekle
Hışırtılı bir sabaha uyanmaktı "Şâhsenem"
Sen derdini sandığa saklayalı
Küf tutan, kaç badana eskitti şu çatlak duvarlar !
" Kaç gözyaşı kuyusu var göğsünde? Bilinmez"
Bana kendinden bir acı ver "Şâhsenem"
Katlanmayı öğret ama !
Murat Çakıroğlu
Nihâi
Kız kardeşimin şahsında küçük yaşta gelin olan kız çocuklarına ihtafen yazdığım şiiridir.
(
Şahsenem başlıklı yazı
MuratÇakiroglu tarafından
10.03.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
