Þu   yürek  imbiðime,    ne  çileler   örmüþüm,

Kanayan    yaralarý,    diktim de   sana geldim.

Yorgunluk  sözlerini,   ta   fizana   sürmüþüm,

An geldi her nefesten, býktým da sana geldim.

Her yaným  çiçeklendi,   þarký yazdým  bahara,

Aðlamadan   gözlerim,  düþmeden  ah-u  zara,

Ne vakit muþtu   verdin, ne vakit  düþtün dara,

En coþkun ýrmaklardan, aktým da sana geldim.

Bir dünya ki  ademin, sýnavý var  gam yüklü,

Riyasetin     kýlýcý,    bazen    intikam   yüklü,

Aþk  var  ise aþýklar,   sevdasýyla  nam yüklü,

Aþk  denilen  abayý, yaktým da  sana  geldim.

Bir lahza  bakýþýna,  yürekten  yandým   iþte,

Sözlerine   esirdim,    gönüllü   kandým  iþte,

Sandým ki kalp  konuþtu, ona inandým  iþte,

Mesafeler   öteden, kalktým da  sana geldim.

Sen  yokluk tecellisi,  ruhumun  mihrabýsýn,

Ýnleyen  bedenimin,  dinmeyen  mehtabýsýn,

Þu    ebedi   sevdamýn,    günahý    sevabýsýn,

Bilsen  nice  tabuyu,  yýktým da sana  geldim.

Seni  yazmýþsa Allah,  kaderin  hükmü ne ki?

Ruhumda bir acý var, kederin  hükmü ne ki?

Ol  demiþse  yaratan,  ederin    hükmü ne ki?

Ben aþkýn  miracýna,  çýktým da  sana  geldim.

Býkmadým   yorulmadým,   aþkýn ýþýktýr bana,

Her   sözünü   içmiþim,   atmadým ki  yabana,

Aç     Ademe     aþkýný,    içeyim    kana    kana,

Dudaklarým  duada,  çöktüm de  sana geldim.

Adem Efiloðlu