Nasıl da aydınlattın zifiri karanlıkları
Akılda izanda almaz
Sendeki varlıkları
Oysa üfleseler sönecek bir mum ışığı gibiydin
Ne zaman nasıl böyle ışıyıverdin
Kalbim sızlıyor seni düşününce
Aklım almıyor seni izleyince
Gözüm görmüyor izlesemde
İçinden taşan coşan
Nice yağmurları nice fırtınaları
Nice selleri nice afetleri
Nasıl bertaraf ettin de
Işığın sönmeden geldin bu güne
Gül yanaklım
Pamuk bakışlım
Lüle lüle saçlım
Koştun kimse koş demeden
Tuttun kimse tut demeden
Yoruldun mu dinlemekten
Susmayan çığlıkları beyninde
Bıktınmı düşünmekten
Ne oldu ne olacak diye
Yıktınmı içinde büyüyen dertleri acıları
Yaktınmı sana ulaşan sıkıntıları
Sen Benim çarem çıkmayan ruhuma
Sen benim huzurum durmayan kalbime
Sen benim tek yolum almayan aklıma
Sen sendeki sönmeyen cevherlerle
hayatsın
ışıksın
Dünyasin
Korkma solma yıkılma
Işığın sönmesin kalbimde
Kızıma hitaben yazdığım bir şiirdir