GÜZÜN
Kapattım odalarını kalbimin
Ne zamanı, ne yerini
bilirim
Buzdan elbiseler
giyindim
Geçirdiğim yazlara
rağmen erimedim
Farkındayken bunca
şeyin
Anlayamadım nasıl bu
hale geldim
Hangi yaz çok üşüdüm
Döken yapraklarımı o
sonbahar kim
Yaslandığım ya da
denediğim
Hangi söğütle devrildim
Farkındayken bunca
şeyin
Farkında değilim,
olan biten
Kimi şeylerin
Rasyonel bir zeminden
yazıyorum
Yıllar yılı
betonlaşan
Yaş aldıkça
kabuklaşan
Kırılmaya, açılmaya
muhtaç
Böyle hayal
etmemiştim toy çağlarımda
Şiirlerimi tutan o
eski kalem ben değildim
Belki böyle olmalıydı
Belki olmamalıydı
Bilemem
Yoksunum manalarımı
yükleyen
O eski bendenizden
Sayfalardan ırak
Satırlardan bu denli,
uzak
Kalacak kadar tıkandı
his damarlarım
Artık hayalin dahi
kurmayı arzulamıyorum
Mahur makamından
çalıyor tüm ezgiler
İçime tatlı bir sıcak
su akıtıveren
Sanmazdım ısınayım
böylesine hüzünle
Öylesi yakışıyor çare
yok güzün de
Büşra KANKURT
15.10.2023
02.56