Online Üye
Online Ziyaretçi
MÜSLÜMANLAR VE İSLAM AHLAKI
2
Müslümanlar olarak biz İslam ahlakını yerle bir ettik. Söz verip durmuyoruz. Borç alıp ödemiyoruz. Çünkü ödemeye niyetimiz yok. Niyetimiz olsaydı Allah yardım ederdi mutlaka. Dedikodu yapıyor, söz taşıyoruz. Olur, olmaz şeye öfkeleniyoruz. Öfkemize yenik düşüyoruz.
Sebepsiz düşmanlık yapıyoruz. Menfaatimize en ufak bir halel gelse düşman kesiliyoruz. Üç kuruşluk dünya için her şeyi yapıyoruz. Gel gelelim Allah için yaptığımız bir şey yok. Gösteriş için her şeyi yapıyor, Allah için kılımızı kıpırdatmıyoruz.
Hayır yapmaya niyetimiz yok. Hayır,yapar görünüyoruz. Her şey nefsimiz için. Komşuluk hakları nedir, bilmiyoruz. Komşuluk haklarına riayet nedir, bilmiyoruz. İnsanlık nedir, bilmiyoruz. Kadın hakları nedir, çocuk hakları nedir, insan hakları nedir, bilmiyoruz. Hayvan hakları nedir, bilmiyoruz.
Eşyayı tanımıyoruz, kendimizi tanımıyoruz, çevremizi tanımıyoruz. Tanımaya da niyetimiz yok. Kendimizi eksik bilmiyoruz, aciz olduğumuzu anlamıyoruz. Kendimizi geliştirmeye niyetimiz yok.
Kendimizi kontrol etmiyoruz. Hep başkalarının hatalarına dikmişiz gözümüzü. Onları büyütüyor, büyütüyor, büyütüyoruz. Kendi hatalarımızı görmüyoruz, görmeye de niyetimiz yok. Yahut da küçük görüyoruz hatalarımızı.
Başkalarının en ufak kusurlarını dev aynasına yansıtıyor, kendi kusur ve hatalarımızı önemsizleştiriyoruz. Hatalarımıza kılıf arıyor yahut onları yüceltiyoruz. Hatta yanlışlarımızı kural haline getiriyor, hatalarımızı kanunlaştırıyoruz.
Hak, hukuk tanımıyoruz. Hak, hukuk nedir, bilmiyoruz. Ahirette hesap verecekmişiz, önemsemiyoruz. Hep en iyi biziz, en doğru biziz.
Herkes yanlış yolda, herkes yanılıyor, herkes yanlış yapıyor, bir doğru yapan biziz. Tek doğru yolda olan biziz. Tek hak söz bizim sözümüz. Tek doğru olan biziz.
Hile, hurda bizde. Hani şairin dediği gibi ‘Onlar ki laf ile âleme veriler nizamat, bin türlü teseyyüp bulunur hanelerinde’. İşte biz buyuz. Bu aslında halimizin hülasası. Tafsilata girsek, içinden çıkılmaz olur.
Başkalarını kötülüyoruz sürekli, başkalarını kötü emellerimize alet ediyoruz. Başkalarının en önemli işlerini kendi küçük hesaplarımız uğruna kullanıyoruz. Benciliz, egoistiz, nefsimizi putlaştırmışız. Çıkarcıyız, çıkarımız için her şeyi yapmaya hazırız.
Entrikacıyız, Makyavellisi: amaçlarımız için her şey mubahtır. Bir kuruşluk menfaat için bir dünyayı yakarız. Sadistiz, mazoşistiz. İşkence yapmaktan zevk alırız. Aldatırız, aldanırız, fırsatçıyız.
Hırsızız, hakkımız olmayan birçok şeyi gizlice elde ediyoruz. Bazen de açıktan gasp ediyor, gerekirse uğruna can veriyor, can alıyoruz. Vergi kaçırıyoruz. Haksız kazanç elde ediyoruz. ''Haram helal ver Allah’ım, fakir kulun yer Allah’ım'' diyoruz. Kimsenin görmediği yerde her şeyi yapıyoruz. Biri gördü mü hemen toparlanıyor, ahlaklı insan rolü yapıyoruz.
Fırsatını bulunca her şeyi kotarıyoruz. Kendimizi hep haklı başkalarını hep haksız buluyoruz. Herkese iftira atıyor, çamur atıyor, herkesi kötülüyoruz. Kendimizi sütten çıkmış ak kaşık olarak takdim ediyoruz.
Her türlü ahlaksızlığı yapmaya hazırız ancak utandığımızdan riyakârlığımızdan yapamıyoruz ama kendimizi ahlak abidesi olarak takdim ediyoruz.
Ne diyelim artık? Bu bizim kara yüzümüz. Nasıl yunacağız, bilmiyoruz. Nasıl ak pak olacak, ya da nasıl bu halde Allah’a hesap vereceğiz. Huzur-u mahşere nasıl çıkacağız. Umarım tevbe eder, nefsimiz tezkiye eder, ölmeden önce ölür, nefsimizi öldürür, hakiki bir dirilişle yeniden diriliriz.