EÐÝTÝMDE ÞEKÝLCÝLÝK ve ÖZ

eeed

Eðitim sistemimiz hala, bu projeyi yýllarca uygulamýþ, tek parti iktidarýnýn tek tip insan yetiþtirme projesini sürdürmektedir. Tek partili faþist dikta emrinde kurþun askerler yetiþtirme projesi yapmýþ ülke çok partili düzene geçeli yýllar geçmesine raðmen bu durum bir türlü deðiþmemiþ, deðiþtirilememiþ, deðiþtirilmek istenmemiþ, deðiþme isteklerine raðmen ýsrarla korunmuþtur.Ý
Bu koruma kollama savaþýnda tek parti uzantýsý kanlý bürokrasinin yýlmaz mücadelesini anmakta yarar var. Ayrýca bu mücadelede ona destek veren medya, iç ve dýþ mihraklarý da unutmamalýyýz. Ayrýca rejimin bekçiliðine koþullandýrýlmýþ askeri yapýnýn da zinde kuvvetler olarak her olaya müdahale, her deðiþime karþý EÐÝTÝMÝN AMACI


Eðitimde yýllardýr bitmeyen sorun amaç sorunudur aslýnda. Eðitimde amaç konusunda fikir birliðine varmak gerek. Her ne kadar kanunlarla belirlenmiþ bir amaç varsa bile toplum olarak bu amacý ne kadar kabullenmiþiz bunu sorgulayalým.
Bu amaç kime nasýl sorularak hazýrlandý bu pek belli deðil. Bu amacý kim belirledi ve neye göre belirledi. Aslýnda bu amacýn belirlenmesinden çok eðitimin insan yapýsýna ne kadar uygun, toplumsal deðerlerimize ne kadar yakýn bunun öncelikle soruþturulmasý, sorgulanmasý gerek.
Küçük bir azýnlýðýn tek parti diktasýndan beri sürdürdüðü bürokratik yapýnýn halka hemen hiç sormadan onun deðerlerini kaale almadan dayattýðý bir amaçtýr ve toplum yapýsý ile doku uyuþmazlýðý barýndýrmaktadýr.
Aslýnda bu amacýn belirlenmesinden baþka bu amaca uygun bir sistem arayýþýna girmek gereklidir. Öncelikle biz toplum deðerlerine uygun bir eðitimde amaç sorgulamasýna giriþelim:
Biz öncelikle eðitimle neyi amaçlýyoruz. Anane babasýna saygýsýz, içki kumar parasý için anne babayý darp eden hatta ölümlere varan yaralamaya yol açan davranýþta bulunan gençlik mi? üç kuruþ için yaþlý bir insaný döven hatta öldüren, çantasýný almak için yolda yürüyen bir kadýný yaralayan insan tipi miydi aradýðýmýz?
Esrar eroin baðýmlýsý bir zavallý gençlik mi amaçlýyoruz? Bankalarý hortumlayan insan tipini mi amaçlýyoruz? Ýki yüzlü hatta bin bir yüzlü, çýkarcý, yalancý sahtekar dolandýrýcý bir insan tipini mi hedefliyoruz? Amacý için bütün araçlarý mubah sayan bir karakter yapýsý mý hedefliyoruz? Kendini dindar addettiði halde büyük amaçlarý(!) uðruna her yolu deneyen ve bunu dini referans göstererek yapan bir kiþilik yapýsý mý gayemiz?
Ýþte tüm bunlara hayýr diyorsak bunca negatif varsayýma karþýn pozitif teoremlerimiz ne olacak? Milletin deðerlerine uygun bir nesil nasýl yetiþtirilebilir? Bunu nasýl yapabiliriz? Biz þimdi bunu irdeleyeceðiz:
Evet öncelikle bu amaç iyi belirlenmeli ve ona uygun eðitim sistemleri ele alýnmalý. Biz burada tarihimize bakacak, oradan Ýslam Medeniyetine bir bakýþ atalým oradan Ýslam medeniyetinin ilk nüvesi Medinet’ün Nebi’ye oradan da Ashab-ý Suffe’ye gelelim.
Ýþte prototiplerimiz, asil örneklerimiz hala dünkü gibi canlý. Osmanlý Medrese sisteminin bozulmadan önceki yýllarýna bakalým oradan Nizamiye Medreselerine geçelim Oradan en son varýþ noktamýzýn Peygamber mescidi olduðunu hatýrlayalým.
Buradan bu günkü eðitim sistemimizin en büyük yanýlgýsýnýn not sistemi olduðunu ve bu notlandýrma sisteminin eðitimi engelleyici bir yapýsý olduðunu hatýrlayalým. Uzmanlarýn çýkarýmlarýna göre sýnav için öðrenilen her þey sýnav sonu geriye ket vurularak unutmaya terk edildiðini, gerek kültür gerekse eylem bakýmýndan hiç bir þekilde yararlanýlmadýðýný öðrenmiþ bulunmaktayýz.
Ýþte biz þimdi bu notlandýran eðitime odaklanacaðýz, sýnavsýz bir eðitime nasýl geçileceðini araþtýracaðýz.
Ahmet KEMAL

Ahmet Kemal