ŞİİRLERİM KONUŞUR BENİM YERİME!
Ne zaman tarifsizce özlesem
Anlatır yüreğim seni kaleme
Kalem yazar durur
Özlemlerimi şiire
Dertleşiyorum
Kendimce
Şiirlerimle
Susuyorum kendime bile
Satırlar konuşur benim yerime.
İkimizde bazen suskun kalınca
Hasret dumanları bizi sarınca
Boyun büken güller, solunca
Çaresizlik kalbi yorunca
O an durur zaman
Acının ortasında
Canım yanar
Kanar kalbim yokluğunda.
Özlersin arayamaz, soramazsın
Lal olur ya dilin, konuşamazsın
Bağlanır ellerin dokunamazsın
Sallanır yaprak gibi bedenin
Özleyince bende böyleyim.
Sensizliği nasıl anlatayım sana
En zoru anlatmak aslında
Sessizliğe sığınıyorum
İçime kapanıyorum
Ne sen sor
Ne de ben söyleyeyim
Derler ya işte; Çokça öyleyim.
Çaresizce, çaresizliğime
Çareler arıyorum
Ölünür mü hiç özlerken
Özlüyorum ölmüşüm gibi.
Meçhullerdeyim
Sensizim
Kayıp viraneyim
Deliyim divaneyim
Tanınmaz hallerdeyim.
Özlenince hissediyorum
Ben de çok özlüyorum
Feryadımı duy istedim
Özledim can bildiğim
Haykırıyor yüreğim
Özlemiyle yandığım
Birtek sensin sevdiğim.
Hayata küskün biçareyim
Yaşamak işte yaşıyorum
Kanatsız bir pervaneyim
Uçamıyorum, göçemiyorum
Kendi eksenimde dönüyorum.
Bulutsuz bir yağmurum
Toprağıma hasret gibiyim
Canım can bulur sende bilirim
Hissedebilmek isterken ruhum
Dokunmak ister ellerine ellerim
Sarılınca candan kalbine kalbim
Sevginle dolup taşıyor çocuk yüreğim.
19. 07. 2023
Kalb'i Hazan
