Bazen Mevsimden Mevsime Yol Almaktır Gitmek


bazen 
gitmek ister insan 
bir serüvenden diğerine 
gitmek bir harekettir oysa 
güçlü ve etkili bir hareket 
kalmak da öyle
gitmek ve kalmak
hayatın tamamını kapsar
tam odağındadır hayatın


doğmakta bir gitmektir
büyümek de öyle
karar vermekte 
her neye karar verdiysen 
bir önceki kararsızlığından 
karşıt kararına yönelmektir gitmek

herhangi bir şeyi sevmekte
çok güçlü bir gitmektir
geniş ovalara
kızılca ufuklara
amansız yollara 
uzak diyarlara 

kalbe düşerse gitmek fikri
arada hakimiyet kurar
sürekli büyür 
duyguları köreltir 
öfkeyi, kini, nefreti büyütür 

bazen insan mevsimden mevsime gider
yaştan yaşa 
düşten düşe
her an kendinden 
bazen birinden
bir yerden
bir şeyden 
ve bir histen
başka birine gider
 
gitmek süreğen ve yorucudur
kalmakta aslında bir nevi gitmemektir
kalmak sadece gitmemek olsaydı
gitmemek yorucuyken 
kalmak dinlendirici olmalıydı

gitmek yıpratıyorken kalmak yıpratmamalıydı
gitmek üzdüğünde kalmak sevindirmeliydi
gitmek bitirdiğinde kalmak başlatmalıydı
gitmek acıttığında kalmak üflemeliydi

gitmek bir dertse 
dermanı kalmakta aramaksa
kalmak bir hastalıksa
gitmekten şifa bekleme o zaman

insan hayatı boyunca 
ya gider 
ya da kalır 
her ikisi de bedeni ve zihni yorar
beli büker 
kalpte derin,onulmaz yaralar açar

gitmek…
biteviye bir ilerleyiştir aslında
ister istemez
bir kararlar silsilesine iliklenir insan 
hayat iki nefes arasında da çeşitli gitmelerle
gitmemekten doğan kalmalarla
ilmek ilmek dokunmuş 
hareketli bir zaman dilimidir 

kalmakla durdurulamaz çünkü
ısrarlı bir ilerleyişe hükümlüdür 
iki nefes arası geri döndürülemez 
bekletilemez… 

yeni bir ev 
yeni bir iş
yeni bir hedef
tüm nefeslerin içinde bunlar
aldığın verdiğin nefesler içinde
tadı, etkisi, derinliği ve niteliği olan
bir gitmektir

insan her zaman 
iki nefes arasında ümitle yol alır 
güzele, iyiye, huzura, sevgiye yol almanın 
peşinden koşar
bazen gitmeye
bazen de gitmemeye karar verir
bazen doğru
bazen de yanlışa

sonuç her ne olursa olsun
insan bedende, ruhta ve zihinde yorgun düşer
zengin olmak
aile kurmak
iş kurmak amacı olabilir insanın
yol alırken 
hayatın farklı noktasına da gidebilir 
belki de o nokta onun için daha hayırlıdır

belki de insan
o menzile vardığında
asıl istediğinin daha başka bir şey olduğunu keşfeder 
yeni bir hedefle oraya doğru yol alır
belki de o an dermanı biter 
geri döner
belki daha yola çıkmadan cayar

öyle olaylar 
öyle hayatlar
öyle zamanlar sığar ki anlarına
yazmak ve anlatmakla bitmez

en önemlisi
hangi sonuca varılmış olunursa olunsun
yorgun düşer insan
bazen mutlu bir yorgun
bazen mutsuz bir yorgunluktur yaşadığı
bazen dertli 
bazen dertsiz bir yorgunluk

insan gitmeden ve kalmadan
yorulmadan, yıpranmadan, eksilmeden
zamanını tüketmeden 
nasıl yol alabilir uzaklara

insanın sığ dünya telaşını 
bir dakikalığına bile olsa dindirememesi 
kalbin o huzursuz atımlarına mani olamaması
bunca gitmek ve kalmak arasında 
doğru yönü ararken bitap düşmesi
doğru cevabı 
ayan beyan görememesindendir

insana ömrü boyunca 
bir gitmek 
bir kalmak eylemi yetiyor
ikisinin tükettiği 
zamanları, zihinleri, bedenleri ruhları 
bir kararda tutacak 
sonunu hayra götürecek bir eylem gerekiyor

öyle bir eylem ki, 
yormayacak, yıpratmayacak
kalbin kaygılı atımlarını 
ahenkli bir mûsıkiye benzetecek
ruhu arındıracak 

öyle bir eylem ki, 
o an hiç bitmeyecek, tükenmeyecek
cennete gitmeden cennete benzeyecek
korkuları dindirecek
bir sonraki 
gitmek ve kalmak eylemleri için 
insana kılavuz olacak

bazen insan durması gerek
durmak, hayatın telaşında yoktur
insan gitmediğinde de durmuş sayılmaz
bir şeyi yapmak ve yapmamak arasında 
pasif olanı seçmek
durmak değildir 

yapmak fikri var olduğu müddetçe 
yapmamak, bir eylemsizlik değildir
yapmamak, bazen 
yapmaktan daha büyük bir efor gerektirir
insan manevi bir durmak eylemi bulmalı
durmak ancak 
Allah’ın huzurunda olmalı

durmak namazdır ki 
insan günde tam beş defa durur
yenilenir
dinginleşir 
tüketilmiş zamanları içinde bir zaman yakalar

durmak
dua da bulunmaktır
tövbe ye yönelmektir
insan ruhuyla , varlığıyla
Sahibine başını eğdiğinde
ruhu  gider,yol alır 
kalbi  inşirah eder 

insan huzurda durmadıkça 
gitmek ve kalmak üzere yaptığı tüm mücadele
ne zamana sığar
ne insanı sağ bırakır
bu girdapta aldığı nefesin bile 
o kadar da derine gitmediğini
zaman zaman 
boğulma duygusunun eşiğine geldiğini hisseder

para, makam, mevki, çocuk
başarı, eş-dost, iş-güç 
benzeri telaşlar durmadan
sürekli gitmek ve kalmak arasında 
insanı defalarca 
defaatle yıpratır

zaman zaman
bir duaya el açmalı insan
ruhunu inceltmeli
o katılaşmış kısımlarında bir nahiflik
bir süzülme hissetmeli
namaz kılmalı
hiçbir şeyin yetmediği
hiçbir şeyin sığmadığı anını
genişletmeli

insan Allah’a durmalı
yakarmalı ve kul olmalı
manevi bir zaman ayırmalı kendine
bazen ruh hakikatten sapar 
Allah’ını unutur
sahip olduğu tüm güzel nimetleri yitirir 
nimet bazen bir lokma ekmekse de 
çoğu zaman 
insan olabilmektir

bazen gözden düşer insan
işten-güçten düşer 
gönülden düşer
cennetteki  makamdan düşer
düşse de bir Kaldıran
tükensen de bir Olduran’ın 
varlığını bilmeli 
düşenin kalkması
gönülden bir tövbeye bakar

düştüysen de kalk
en nihayetinde
kimse sana düş bile demedi
sen sadece düşmeyi denedin

redfer

( Bazen Mevsimden Mevsime Yol Almaktır Gitmek başlıklı yazı redfer tarafından 26.06.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu