Takdir-i İlahi neşreden: hâkimiyeti
evrenin aşk iken müsebbibi sahip olunası en büyük servetin…
Nidalar sökün etti yakamdan
Yakarası bir direniş cinnet
gecelerinden
Arda kalan kırpık bir yıldız gibi
Yalnızlığın meali
Yakardığım inhisarında gecenin,
Körüklü bir düş adeta cehaleti
insanın
Kordan bir hüküm verilen
Tek kozu sevgi olmalı oysa beşerin
Adaklar adanası ve ağıtlar yakılası
Üstüne serili bir örtü duaların ses
bulan yankısı
Köklü bir direniş aşka sırdaş
Kazıdığımız toprak asla sıra dışı bir
terennüm değil
Geldiğimiz ve de gideceğimiz tek
mecra
Hissikablelvuku vuku huzura delalet
Aşkla örtüşen her duygu varsın olsun
yüreklere zimmetli
Kök hücresi evrenin közünde
yalnızlığın
Göğe serili duyguların
Hikmeti
Bazen varsıl bazen yerle yeksan
Miyop gözlerinde sevginin
Elbet seven yürektir en uzağı gören
Renkler delişmen ruhun serenadı
Sözcükler kâinatın beratı
Makbul olan sevecen yüreğin
kalburüstü varlığı
Bazen var bazen noksan
Semanın sırları bir bir dökülen
Geceye eşlik eden her yıldız ve
mehtap
Karanlığı deler de deler gözleri
bilinmezin
Kayıp bir mısra, şairin peşine
düştüğü.
Gaipten gelen bir coşku ilhamın
gerçeklerle sürtüştüğü
Şair dahi bilemezken neyin hayal
neyin gerçek olduğunu
Ritmi yüreğin arsız
Aşkı şairin pervasız
İkaz edense Tanrı bilumum hecede
dolan kotası ömrün
Şair ise sonsuzluğu şiirlerle ördüğü
kadar
Örüntüsü mevsimin
Bazen kazan kaldıran yüreğin
Kimine göre bir yetim kimine göre bir
yitim
Aşkın soytarı varlığı
Özlemle aşılan yollar
Sevdiği kadar şair
Kanıksadığı aykırı duygular
Rotası rağbet gören
Belki de bir rivayet iken mutluluk
Rüyalardan rüyalara göç ettiği o
derinden çağıran ufuk
Andan sökün etti mi hüzün
Genele yayılmış bir döngünün
Müdavimi her insan her ömür
Kayıpların peşinse sinesinde saklı
bir ağrı bir araz
Vaktin sonlandığı günbegün arzı endam
eden hüsran
Sonun çağrısı oysaki sonsuz
addedilmişti yaşam
Varsın kendini kandırsın şair
Dikiş tutturamadığı kadar hayatta
şiar
Edindiği umudun hayallere d/okunduğu
kadar
Yalnızlığın solgun çehresinde ansızın
bir yıldız kayar
Belki doğru belki yanlış lakin son
nokta konur
Konaklayan duygulardan zuhur eden o güzergâh
D/okunur d/okunur da nur dolu
simasına gök kubbenin
Nasıl ki s/onsuzluk şiirlerde saklı