Bazý insanlar sanki koca dünyaya sýðmazlar.  Dünyaya sýðmayan insanlar elbette dinozor gibi devasa canlýlar deðildir.  Bu tür insanlar çoðunlukta çok zengin, meþhur olup bir birden fazla ülkede mekâný olanlardýr. Zenginlik, san, þöhret sonucu bazýlarý doðup büyüdükleri ülkeden taþýp bir kaç ülkede farklý farklý hayat yaþarlar.  Çok baþarýlý bir futbolcuyu düþünün; doðup büyüdüðü mesela Arjantin’de,  top koþturduðu Ýngiltere’de, çok sevdiði Ýspanya’da zaman geçirirler,  deðiþik ülkelerde villa veya yazlýk sahibidir.  Bazý sanatçýlar, aktörler veya iþ adamlarý için de ayni þeyler geçerlidir.  Tatil veya iþ icabý yapýlan gezileri saymýyorum.  Bu tür insanlarýn yaný sýra sade vatandaþ olup dünyaya sýðmayanlar da vardýr ama bunlarýn dünyaya sýðmamalarý çok farklýdýr yani hüzünlüdür.

Gerek aile birleþimi, gerek ekonomik göç gerekse iltica için doðup büyüdüðü þehri, köyü, memleketi terk etmek zorunda kalan milyonlarca insan vardýr. Bunlar sanki taze bir fidanýn kökünden koparýlýrcasýna, çevresinden (zorla) uzaklaþtýrýlmýþlardýr. Her ne kadar çok uzaklarda yeniden bir hayat baþlamýþlarsa da, kök ile manevi irtibat hep canlý kalýr. Ýrtibatý canlý tutan genelde çocukluktaki o güzel ve masum günlerdir. Ancak, hatýralar her geçen gün sanki zaman tünelinden mazi denen uzaklara doðru gider. Baþka bir tabirle kök her geçen gün zayýflar.

Koca dünyaya sýðmayan garibanlar yýllar sonra doðup büyüdükleri memlekete gelmenin sevincini ve hüznünü ayný anda yaþarlar.  Fazla tanýdýk kalmamýþtýr ama olanlar da tanýmadýk olmuþlardýr. Yakýnlar için de ayný þey geçerlidir, çoðu yakýnlar baþka þehirlere, mahallelere gitmiþlerdir ya da yakýnken bile uzaktýrlar; aradaki baðlar zayýflamýþ veya bitmiþtir.

Ýnsanlardan kaynaklanan hüzün yetmezmiþ gibi maziyi hatýrlatacak,  o güzel anýlarý tazelemeye yarayacak ne bir sokak, ne bir cadde ne de bir bina kalmýþtýr. Koca bir þehir bu kadar mý deðiþir,  koca bir þehir baþtanbaþa mý yeniden imar edilir? Hiç mi tarihten, geçmiþten bir þeyler býrakýlmaz?

Ali yazar Veli bozar, Selami’de yýkar ise olacaðý budur! Ruhsuz, sevgisiz, geçmiþinden, tarihinden pek iz kalmamýþ koca koca betonarme yýðýnlarýndan oluþan kalabalýk yýðýný þehirlerdir.   Bütün bunlara raðmen gönül halen geçmiþte kalmýþ, her geçen gün uzaklaþýp giden, zayýflayan, kaybolan kökü arar durur.

Hüzün bununla da kalsa ya!

Yeniden baþladýðý hayata, çevreye aradan onlarca yýl, hatta koca bir ömür geçse de bir türlü tamamen alýþamaz.  Havasýný, suyunu, topraðýný, iklimini, yiyeceklerini, içeceklerini, insanlarýný, mimarisini, kültürünü yani yeni hayatýn hepsini kabullenmekte zorlanýr. Ne geçmiþte kalmýþ mekânda mutludur ne de yýllarca yaþadýðý ve ömrünün kalan günlerini geçireceði yeni çevrede huzurludur.

 Evet, sýradan vatandaþlarda maalesef kocaman dünyaya sýðmayabilirler.

Abdullah Konuksever