Annemle Ben
ANNEMLE BEN
Ay düşmekte düşmekte düşmekte
Yıldızları alarak yedeğine
Gizli bir el açınca pencereyi
Uzatmakta oradan en büyük şeyi
Annem ve ben bir bütündük sonsuz göklerde
Sonsuzluklarda yaşadık ve olduk göklerde
Ve bir gün baktık ki düşmansız derin bir boşluğu
Sürüklerken ardında perde perde
Korkulu rüyalarda sığındığım aydınlık
Annemdi ışıl ışıldı her yer onunla
Neler neler geçti kim bilir
Ruhumla ruhu arasında
Issız gecelerimin aydınlık göğü
Sendin ey Annem ruhumun ışıklı penceresi
Benliğimi okşardı o müşfik sesi
Sendin ve sendin ey Annem ey nazlı peri
AHMET KEMAL
(
Annemle Ben başlıklı yazı
EDİP GÜL tarafından
7.05.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.