Ýnsanýmýz aþýrý politik ve çatýþmacý bir konuþma kültürüne sahip. Özellikle belli tipler, konuþulan güzel bir analizi, istifade edilecek bir "þey" olarak görmek yerine, onlarý tartýþmaya açýlan bir kapý olarak telakki etmekte. Alakasý olmasa bile konuyu bile konuyu siyasete çekmekte. Konuþulan þeyleri deðersizleþtirmek, konuþulana karþý çýkmak ve bunlarý belli bir yeri, kiþiyi, grubu, görüþü, zihniyeti destekler gibi anlamak; karþýdakini anlamaktan ziyade anlamamaya veya anlamý buharlaþtýrmaya çalýþmak, bu tiplerin  hep yaptýklarý iþ gibi görünmekte. Ne yaparsan yap, ne konuþursan konuþ, falan fraksiyondan ve fiþman partiliysen, söylediklerin buhar olup uçmakta, karþýdakini mutlu etmek için bazen level atlamak, bazen devre yakmak durumunda kalmaktasýn. Ýþin garibi TV seyretmek ve gazetelerin büyük baþlýklarýna göz atmaktan maada diþe dokunur bir okumasý olmayanlarýn, herhangi bir sosyal teori ve toplumsal dinamikten ve doktrinden bîhaber olanlarýn, onlarca filozof, sosyolog, antropolog marifetiyle oluþan komisyonun dahi içinden çýkamayacaðý acip ve garip teorilerinin olmasý ise ironik.

“ ….Kitapsýz bilgin olanýn……"diyen ozana inat, kendisini "hakikatör" zannetmekte beis görmeyenler de iþin bir boyutu. Aslýnda karþýdakine yaptýðýmýz duygusal yatýrýmýn miktarý, o kiþinin sözlerini yanlýþ anlayýp anlamamayý belirlemekte. Eðer o kiþiyi seviyorsak, salak sözleri vecizeye dönüþmekte; yok sevmiyorsak hikmetli kelamý yerlerde sürünmektedir. Size bir önerim var: Bir hafta internet, tv ve gazete orucu tutun, etrafýnýzdaki insanlarla daha iyi anlaþtýðýnýzý göreceksiniz. Bizi, birbirimize karþý tetikleyen þeyler, yakýnýmýzdan deðil uzaktan gelmektedir. 

Ýsmet Özel’den dinlediðim bir sözde; þaire, iyi þiiri kötüsünden nasýl ayýrt edersin demiþler. Burnumla demiþ. Nasýl demiþler? O da “Ýyi þiir iyi kokar, kötü þiir kötü kokar” demiþ. Ben de þunu sorayým: Peki siz iyi düþünceyi kötü düþünceden nasýl ayýrt edersiniz? Pek çoðumuz, yukarýdakine benzer þekilde koklayarak türünden bir cevap verecektir. Bizden olan iyi kokar, olmayan ise kötü çýkarýmý. Hadi, þair iyi þiirle kötü þiiri koklayarak anlýyor, siz iyi düþünceyle kötü düþünceyi hangi kritere göre anlýyorsunuz?. Bu nasýl bir us-lanmazlýk, yani akýlsýzlýktýr? Ne kötü, ne ilkel hüküm veriyorsunuz. Halbuki elinizde iyiyi kötüden, doðruyu yanlýþtan ve güzeli çirkinden ayýracak doðru düzgün bir "ayracýnýz" bile yok. Diyalektik, mantýk, felsefe eðitimi almayanlar iyi düþünceyi kötüsünden ayýrmakta zorluk çekerler.

Herakleitos, logosu insanda akýl, doðada ise kanun olarak görür. Doðanýn aklý, kanunlarýdýr der. Logos ilkesine Aristo, ethos ve pathosu ekleyerek retoriðin, etkili iletiþimin temellerini atmýþtýr.(Ölümü MÖ 322) Ýletiþme konusunda, sohbet konusunda, tartýþma konusunda çok yol almamýz gerektiði, þu zamanda bile kendini hissettiriyor. Okumadan düþünmeden hüküm verme konusunda aceleci; ama hikmeti, ilim ve irfaný bilmeme hususunda ise inatçýyýz.