Doğum tarihi:????1931 Ölüm tarihi : 09 Ocak 1990
Bir Süreya geçti de nice şiir öğretti.
Gözünde yaşlar donup kaldı sildiği zaman.
Bazen kibriti yaktı, ateşini seyretti.
Sevdaya ışık oldu yüzü solduğu zaman.
Şiir olmuştu o gün, henüz yedi yaşında,
Bir kamyona dolunca, tüfekliler başında,
Sonra trenle sürgün gözlerinin yaşında,
Bilecik kucak açtı, sürgün geldiği zaman.
Süt gibiydi yıldızlar, şarkılarsa beyazdı,
Taş yürekli şehirler, geceleri ayazdı,
Birikti, biriktirdi aldı hepsini yazdı,
Mavilere tutundu, göğü bulduğu zaman.
Gökyüzü mavisinde kadınları anlattı.
Kendini bulanlara hüznü verip ağlattı.
Cigarayı denize ateşi ile attı.
Yeniden ateşledi gözü dolduğu zaman.
Sandalyede oturdu, babasını düşündü.
Kendi gibi oturan cigaraya özendi.
Ondan bir yaş büyüğüm dercesine öykündü.
İçki evinden çıkıp yüzü güldüğü zaman.
Göç edince babası, yüzünü sabunladı.
Ama göz dayanmadı sabunluyken ağladı.
Bir şey gibi kötüydü, neydi ki bulamadı.
Düşünmeden yazardı yalnız kaldığı zaman.
Bir Cemal Süreya'ki, canıyla kuş besledi.
Bir kadının yüzüne, kendini kafesledi.
Kasketini eğerek acıları süsledi.
İki kalp arasında aşkı böldüğü zaman.
Kul Fikret Süreya'yı meth eyledi sizlere,
Şiirler selam durdu, bıraktığı izlere,
Bakmadılar; Ne güze, ne bahar ne yazlara,
Güvercinler ağladı düşüp öldüğü zaman.
Mehmet Fikret ÜNALAN(Kul Fikret)
05 Ocak 2022 Saat 20.20
Güzeçamlı/Kuşadası
