Hoyrat bir gecenin sabahýndayým
Ne býçkýn bakýþlar ve ne de þevksiz nazlar celbe diyor
Nazar ettiðim meraklar sancýlarý ruhuma býrakarak kayboluyor
Alýklaþýyorum, loþluklar serencamýnda bir yol bulamadan uyanýyorum

Sessiz nefesin hüznüyle bakýyorum
Müddetin rahlesinde muvazenemi hazinle okuyorum
Ne korkuyorum ve ne de hazzý yudumluyorum niçin soluyorum
Yazmaktan ne buluyorum, umutlarýmý kanatlanmasý için býrakýyorum

Yol, yolcunun hasretiyle dertlenir
Han, mazi güftesiyle duvarlar kazýlarak melal iþlenir
Hasret, kalbin sesiyle bestelenir, nidalar sessizlik içinde hissedilir
Kim ne kadar yanýyorsa, daðlanmaya amade olacak nefesle takattedir

Gönüller pranga dinlemez akar
Týpký su misali bahtý gaza için kalbin latifliðindedir nazar
Akýl hesap içinde anlam bulan miktar, muhabbet hikmetiyle baþlar
Hak, insanýn ruhunda manalaþan ilkbahar, adalet adamlýk þartýný arar

Mahzun yürekler sessizce aðlar
Rahmeti bu manada ancak ihsan sahibi ihlâslý kul anlar
Ýþte o an yeniden baþlar bahaneler dirliðinde anýlan maslahatlar
Kim ne kadar sahavet ehlidir durma sessizce, kalbinin sesiyle söyle yar

Sine-i melalim þevk vermiyor
Azalan fersiz nefesim bilmem ki kimden hamiyet bekliyor
Ruhum mazinin ahengiyle yol alýyor, kalbim solgunluðu aralýyor
Neden halimden vuslat týnýsý letafetiyle uzaklaþýyor ve zihnimi yoruyor

Ses, nefesin çýðlýðýdýr bilesin
Rest, nefsin tezkiyesi hal yoluna girmedikçe ezada erksin
Kul olmak, yanmada aþkýn hasretiyle yol almak, sevda kim dilesin
Yaþamak yalnýz nefes almak deðil hissedesin, ibretin lütfüyle aþka eresin

Bilmek ne kadar kifayet ediyor
Akýl, idrakin için hakikatin yolunda yaþamaktýr dileyesin
Kimseyi hakir görmeyesin, bahtý ilahinin hikmetiyle inayetle hamt edesin



Mustafa CÝLASUN