Bezmi bade
Avaradan külnihan
Ne zaman şafak sökülse dipten bucaktan
Çalan çalgılara esen seher yelleriyle kül nihan
Uyandırmazsanız hatırım kalır eyy daldaki serçe
kardaki söğüt
Perdeler aralansa gün doğsa her seferki tan yerinden
Işıklara boğulur suya toprağa aşk düşer
Hani alabildiğince bir fısıltı kalbimize sızıp yürüyen
Seni beni de meramı mahsusa hissedar ederek böyle
Hani maksada hasıl sevmelerin hükmü için kanıp
yanmaksa
Çıkmamak üzere girdiğin gözümden gönlümden
ilmuhaberlerdir
Beklemeleri inim erim uzatan tutkuyla baktıkça da ne
zaman
Çaldım işte ordaki kapıyı söyledim künyeyi isimini
adını yazdım
Elinde yoksul bir fenerle gece dolaşan ay gibi
Geceyle gündüz bir oldu
Seninle doğdu ve doldu aşka batıp bulanan herşey
Gayrı mahsusa meram bağlayan prangalarıyla nasıl
sevmekse
Günden geride kalanlara ve ıslığımdan uzak ötelere aşk
kavli kararıyla
Hem kandım
Hem yandım
Hem sevdim hem kandım inandım hem,
..sevdim yandım inandım
Seyfi Karaca.... Aralık /21