Yeni bir sabah, yeni umutlar.
İşte yine uyandık ne mutlu.
Bu kaçıncı sabah kim bilir ömrümde.
"Altmış dört üç yüz altmış beşer gün,"
Desek varın gerisini siz hesaplayın.
Hesabı kitabı size bıraktım,
Tüy kadar hafifim bugün.
Yaşamak bir sanat,
Tıpkı "Ölmek" gibi.
Kıymetini bilmeli sabahların.
Anasını satmalı,
Gereksiz ahların.
Madem ki doğduk, yaşayacağız,
Bir bedeli var her şeyin.
Denizler gibi hepimizin,
Med-cezir çalkantıları oldu elbet.
Hep tatlı elma yenmez ya,
Bazen de mayhoş elmalar yedim.
Hatta bazen tükürdüm yediğim elmayı.
Ama hep sevdim,
Hiç boşlamadım dünyayı.
Kızıl gecelerde gördüm,
Mavide.
Ama yüreğim hep,
Mavide.
Ebem kuşaklarının altından geçtim,
Ama altın beklemedim.
Zalimin zulmünden korktum ama, titremedim.
Gözüm hep gökyüzünde,
Ya da denizde.
Kulağım yağmur sesinin ahenginde,
İçimde ki coşkuyla,
Ellerim sevdiğim kadının ellerinde.
Unuttum bana kötülük edenleri,
Hiç unutmadım sevenleri.
Ömrün aksi vurmuş suya,
Kana kana yaşamalı her anını.
Korkusuz, kaygısız,
Hep umutla
ve
Hep umuda doğru.
"Sizi kandırmak değil niyetim,"
Üstünüzden atın sevgi yoksulluğunu.
Göreceksiniz dünyanın bolluğunu.
"Yaşamak şakaya gelmez,
büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın"
Demiş ya Nazım.
İşte ben de şaka yapmıyorum.
Mehmet Fikret ÜNALAN (Kul Fikret)
18 Aralık 2021 Saat 11.15
Güzeçamlı/Kuşadası
(
Umut başlıklı yazı
MehmetFikret tarafından
18.12.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
