I.

Bir türlü yüzüm gülmeyecek mi benim? Bir türlü yalnýz kalamayacak mýyým? Evime on beþ sene önce çöreklendiler o gün bu gündür de ayrýlmýyorlar. Evlat mý benim oðlum? Evlat olsaydý bu kokuþmuþ rezille mi evlenirdi? Akýlsýz, aptal yavrum benim. Bana azýcýk benzeseydi hiçbir þey þimdi ki gibi olmazdý ya! Tepeden týrnaða o sümsük babasý. Mezarýnda ters dönsün, bakkaldan gidip bir ekmek alamazdý. Ah rahmetli babacýðým, nur içinde yatsýn. Bu evi benim üzerime yaptýrmýþtý zamanýnda. Yoksa sokaklarda dilendirirdi bu babasý kýlýklý sünepe oðlan beni.

Öðlen oldu bizim gelin haným kalkacak da kahvaltý hazýrlayacak da bu yaþlý kadýncaðýz ilaçlarýný içecek. Ah olmaz olsun öyle kahvaltý. Beni zehirlemeyeceði ne malum? Zaten son zamanlarda bir tuhaf bakýyor bana. Öl moruk der gibi… Ama yaðma yok! Ne kadar uðraþsanýz da ölmeyeceðim. Evin her yaný bok içinde, sidik kokuyor odalar. Tahtalarýn gýcýrtýsýndan migrenim azdý. Pencereler soðuk alýyor, kýþ olunca da tavan akmaya baþlýyor. Bir çivi çakmadýlar þu caným evi ölüme terk ettiler resmen. Hep o gelin dolduruyor benim sünepeyi. Evi yýktýrýp apartman diktirme peþindeler. Farkýnda deðilim sanýyorlar ama benden kaçar mý? Mis gibi bahçesi olan evi yedirir miyim ben size?

Allah günah yazmasýn ama aklýma türlü türlü þeyler geliyor. Þu çocuklarýn ikisi de bizim sünepenin kýlýna benzemiyor. Bu gelinin yemeyeceði halt olmaz. Benim aptal yavrum uyusun! Çamaþýrlarýný karýþtýrdým geçen gün. Bir görseniz, rezil, utanmaz kadýn. Biz adap, örf, adet bilirdik. Þimdikilerde nerde? Gerçi ahretliðimin gelini öyle mi? Keþke zamanýnda kaçýrmasaydýk o kýzý. Romatizmalarým azdý yine. Nasýl azmasýn ki bu evde. Gün yüzü mü gösterdiler bana gençliðim dahil. Mutfaktan týkýr týkýr sesler geliyor. Sultan hazretleri sonunda uyanabildi güzellik uykusundan. Þu televizyonu açayým da iki insan görsün gözüm. Cinayet çözeceklerdi sabah programýmda.

II.

Sabahýn köründe uyandým yine. Býktým. Nedir bu benim çektiðim. Bilseydim evlenir miydim bu sünepeyle. Baþýmý yakar mýydým bu cahil, görgüsüz aileyle. Azýcýk uykuyu bile çok görüyor bana moruk. Hemen çok sevdiði sabah zýrýltýlarýný açýyor son ses. Aman gelin haným iki dakika fazla uyumasýn! Kocam olacak salak deðil mi bunlara sebep? Kaç kez söyledim ona, ayrý eve çýkalým dedim, bu böyle olmuyor ben artýk dayanamýyorum dedim, þu eski püskü evden kurtulalým dedim. Dinleyen kim? Her zamanki gibi aval aval baktý yüzüme tek bir kelime bile etmeden komik gömleðini geçirip üzerine aðýr aðýr çýktý odadan.

Sünepe! Þu iki evladýmýn hatrýna çekiyorum bütün bu saçmalýklarý. Yoksa bir saniye durmam bu sirkte. Moruk nefes alýþ veriþimi bile denetler oldu. Geçen gün gözlerimle gördüm, yatak odama girmiþ iç çamaþýrlarýmý karýþtýrýyordu. Ayýp diye bir þey var. Ama nereden bilsin bu görgüsüzler. Ah annem yok mu? Evde kaldýn, aman kýzým bul birini artýk, evlen de git, ömür boyu sana mý bakacaðýz diye diye bu sünepeye varmamý saðladý sonunda. Sýrf evden kaçmak için evlendim ben. Sonuç, hayatýmýn on beþ yýlýný zehir eden bir ana, oðul! Annemin içi soðumuþtur umarým. En azýndan birimiz karlý çýkmalýyýz deðil mi?

Her yaný dökülen moruk gibi ekþimiþ evi, bir satmaya ikna edemedim bizim sünepeyi. Annem kýzýyor diyor, baþka da bir þey demiyor. Ýnsaný çýldýrtýr bu adam. Þu iki çocuk olmasaydý ah! Moruk, adýmý kýsýr geline çýkarmasaydý doðurmazdým aslýnda. Evleneli bir ay olmuþ, kýsýr gelin demeye baþlamýþtý bana. Kim bir sünepeyle yatmak ister ki yatmayý geçtim bir de ondan çocuk yapmak! Allahtan iki çocuðum da bana benziyor. Huylarý da dahil. Evde doðru dürüst kahvaltýlýk bile kalmamýþ moruk, çok masraflýsýn gelin, oðlum sana para yetiþtirsin diye yaþlandý deyip duruyor. Çýldýrmazsam iyi. Neyse mutfaðýmda ufak bir televizyonum var. Çok bunalýnca moruktan, açýyorum magazin programlarýný. En azýndan bir süreliðine unutuyorum moruk ve sünepeyi.

III.

Sabah erkenden kaçýyorum evden. Yoksa karým bir yandan annem bir yandan bütün gün baþýmýn etini yiyor. Neymiþ benim günahým? Çocuklarým için karým için annem için daha ne yapmam gerekiyor? Annem yaþlý baþlý kadýn, ben ona nasýl diyeyim dedemden kalma evi yýktýrýp yerine apartman diktireceðiz, seni de baþka bir daireye atacaðýz diye? Kalbine iner kadýnýn. Evlenmeden önce hiç böyle deðildi Melek. Annem ayarlarýný bozdu kadýnýn, biliyorum. Bir baðýrýþý var ki bana sinirliyken. Altýma kaçýrmamak için aceleyle kendimi sokaða atýyorum. Çýldýrmýþ gibi açýyor gözlerini. Aman, ben savaþmak nedir bilmem ki. Baþtan yenilgiyi kabul ettim. Annemle de karýmla da baþa çýkamam.

Ne yapayým caným. Ben de istemez miyim daha iyi þartlarda yaþayalým? Annemin gölgesi her an üzerimizde olmasýn istemez miyiz? Karým bu kadar soðuk davranmasýn, bana midesi bulanarak bakmasýn, biraz þefkat göstersin istemez miyim? Býktým be kardeþim! Kaçýp gideceðim iþin sonunda, sidik kokan o evi alsýnlar baþlarýna çalsýnlar. Ýkisinden de býktým, usandým. Çocuklarýma bile ilgi gösteremez oldum, ikisiyle uðraþmaktan. Biraz daha böyle devam ederse belki kaçarým. Babam da hep kaçacaðým bu evden derdi. Sonunda evinde, yataðýnda öldü.

Bir damla gözyaþý dökmemiþti annem. Sevinmiþti belki de içten içe. Hiç sevmezdi babamý. “Erkek deðil senin baban, sakýn sen ona çekme tamam mý oðlum?”  Telkinleriyle büyüttü beni yýllarca. Ama çabalarýnýn sonuçsuz olduðunu seneler gösterince bu sefer babama olan kinini bana karþý beslemeye baþladý. Sanki karþýsýnda kocasýnýn gençliði duruyor gibi… Markete tonla borcum var. Sürekli aklýma geliyor. Karým suratýma tükürmekle tükürmemek arasýnda bocalarken annemin gýrtlaðýma yapýþmasý an meselesi. Ya ikisini de terk edeceðim ya da babam gibi yataðýmda öleceðim. Baþka yol býrakmýyorlar bana.

BENGÜL ALKAN