‘’Yýllardýr kendini bulutlarda saklayan illegal bir yaðmurum.

Ölüm çok iri bir sözcük deðil.

Kasýmpatýlarý kadar acý kokuyorum biliyorum.

Bir gül, bir güle derdi ki görse

Güller bu sýra hiç konuþmuyor…’’(Alýntý)

Bir düþ’ ü az evvel tahliye ettim üstelik düþündüðümden de kötüydü düþünü kurduðum bir yemin bir yangýn bir yergi bir yengi.

Sözcükler esefle söyleniyorlardý kendi aralarýnda

Irký var mý yok muydu sahi sözcüklerin ve acýlarýn…

Hüznüme redifler sundu gök kubbe

Ayaðýmýn altýndan kayan zemin aslýnda kaygan deðildi

Ve görünmez bir ayak çelme taktý içimdeki aþka.

Aþk olsun, demeyi sevmedim

Çünkü aþktý olmazýn olmazý ve elbet vardý bir ederi

Yoksul deðildim

Yüreðimde ise tonlarca sevgi

Ama taþýmayý sevdiðim tüysen hafif varlýðým

Turuncu renge düþmanlýðým belki de

Beyazdý tenim ve titrim

Bir kartopu

Çýð gibi de büyüyordu hüznüm ve sevgim.

Paralel seyreden bir doðaçlama

Aþkýn kasnaðý

Yalnýzlýðýn da kavþaðý

Zihnimde fink atan nice düþünce

Þiir olmaya doðru yol almýþým meðer bir ömür

Þiirler tarhým

Þairane bir hüzünse çöken üstüme

Acýlarýmý da pek bir sever olmuþtum

Bu yüzden sessizce sevmeyi þiar edindim

En çok da þiirlerimi ve ilham veren

Bunca mevsim bunca insan bunca hüzün

Aþka eþlik eden devasa bir özlem

Kimliðimdi giyindiðim

Bir de hüzün hýrkam…